39-я стралковая дывізія
| 39-я стралковая дывізія | |
|---|---|
 | |
| Краіна | |
| Тып | дывізія і стралковая дывізія РСЧА[d] |
| Удзел у | |
39-я стралковая дывізія — воінскае злучэнне Узброеных Сіл СССР у Вялікай Айчыннай вайне
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Сфарміравана 20.07.1922 года на базе 104-й стралковай брыгады 35-й стралковай дывізіі як 1-я Забайкальская стралковая дывізія, затым перайменавана ў Ціхаакіянскую стралковую дывізію, у 1936 годзе перайменавана ў 39-ю Ціхаакіянскую стралковую дывізію.
У 1929 годзе вяла баявыя дзеянні на поўнач ад возера Ханка.
У жніўні 1938 года часткай сіл удзельнічала ў Хасанскіх баях.
На 22.06.1941 года дыслакавалася ў г. Дальнягорск.
У баявых дзеяннях падчас Вялікай Айчыннай вайны ўдзелу не прымала.
З пачаткам баявых дзеянняў з Японіяй і Маньчжурскай стратэгічнай аперацыі знаходзілася ў другім эшалоне ўдарнай групоўкі арміі.
17 мая 1957 года перафармавана ў 129-ю мотастралковую дывізію.
22 лютага 1968 года ўзнагароджана ордэнам Кутузава 2-й ступені.
Цяпер — 392-і акруговы навучальны Ціхаакіянскі Чырванасцяжны ордэна Кутузава цэнтр падрыхтоўкі малодшых спецыялістаў імя Героя Савецкага Саюза Маршала В. І. Пятрова[1].
Склад[правіць | правіць зыходнік]
Станам на 1945 год.
- 50-ы стралковы Чыцінскі полк
- 199-ы стралковы полк
- 254-ы стралковы полк
- 15-ы артылерыйскі полк
- 87-ы гаўбічны артылерыйскі полк
- 83-і асобны знішчальна-супрацьтанкавы дывізіён
- 455-ы зенітна-артылерыйскі дывізіён
- 16-я асобная разведвальная рота
- 71-ы асобны сапёрны батальён
- 924-ы асобны батальён сувязі
- 62-і медыка-санітарны батальён
- 47-я асобная рота хімічны абароны
- 57-я аўтатранспартная рота
- 2-я рамонтна-аднаўленчая рота
- 100-я палявая хлебапякарня
- 135-я палявая паштовая станцыя
- 248-я палявая каса Дзяржбанка
Камандзір[правіць | правіць зыходнік]
- Дзмітрый Сяргеевіч Фірсаў (лістапад 1933 — 31.05.1937), камдыў;
- Канстанцін Яфімавіч Кулікоў (10.07.1937 — 31.12.1938), палкоўнік, з 17.02.1938 камбрыг;
- Анатоль Маркіянавіч Марозаў (ліпень 1939 — 19.07.1940), палкоўнік;
- Уладзімір Сцяпанавіч Кузняцоў (20.07.1940 — 19.11.1941), генерал-маёр;
- Мікалай Міхайлавіч Сухараў (20.11.1941 — 22.11.1944), палкоўнік, генерал-маёр;
- Дзмітрый Васільевіч Макараў (23.11.1944 — 25.07.1945), палкоўнік;
- Васіль Аляксандравіч Сямёнаў (25.07.1945 — снежань 1945), генерал-маёр, паранены у баях за Харбін
- Віктар Васільевіч Архангельскі (снежань—сакавік 1946), генерал-маёр;
- Лука Герасімовіч Басанец (сакавік 1946 — май 1949), генерал-маёр;
- Іван Пракопавіч Калюжны (чэрвень 1949 — май 1952), генерал-маёр;
- Серафім Андрыянавіч Красноўскі (верасень 1954 — май 1955), генерал-маёр.
Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Боевой путь соединения. Совет ветеранов ОУЦ. Архівавана з першакрыніцы 5 лютага 2020. Праверана 5 лютага 2020.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Белобородов А. П. Прорыв на Харбин. — М.: Воениздат, 1982.
- Феськов В. И., Голиков В. И., Калашников К. А., Слугин С. А. Вооружённые Силы СССР после Второй мировой войны: от Красной Армии к Советской. Часть 1: Сухопутные войска. — Томск: Издательство Томского университета, 2013. — 640 p. — ISBN 978-5-89503-530-6.