Уладзімір Сцяпанавіч Кузняцоў
Уладзімір Сцяпанавіч Кузняцоў | |
---|---|
Дата нараджэння | 15 (27) ліпеня 1898 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 6 жніўня 1979 (81 год) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Альма-матар | |
Месца працы | |
Прыналежнасць | СССР |
Род войскаў | пяхота |
Званне | генерал-лейтэнант і унтэр-афіцэр[d] |
Камандаваў | 39-я стралковая дывізія, 1st Rifle Corps[d], Q4028095?, 336th Rifle Division[d] і 1st Rifle Corps[d] |
Бітвы/войны | |
Узнагароды і званні |
Уладзімір Сцяпанавіч Кузняцоў (15 ліпеня 1898, с. Андросава, Дзмітрыеўскі павет, Курская губерня — 6 жніўня 1979, г. Варонеж, РСФСР) — военачальнік, генерал-лейтэнант (1943).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Дабравольцам уступіў у Чырвоную армію. Удзельнік Кастрычніцкай рэвалюцыі, грамадзянскай вайны. Пасля кароткатэрміновых курсаў чырвоных камандзіраў накіраваны на Паўднёва-Усходні фронт, дзе прымаў удзел у барацьбе з белагвардзейцамі. Пастановай Савета Народных Камісараў СССР ад 04.06.1940 г. № 945 прысвоена званне генерал-маёра.
З 20 ліпеня 1940 года па 19 лістапада 1941 года камандзір 39-й стралковай Ціхаакіянскай Чырванасцяжнай дывізіі. У гады Вялікай Айчыннай вайны камандуючы дывізіяй, затым корпусам, удзельнічаў у абароне Рагачова, у баях пад Масквой, на Арлоўска-Курскай дузе, у Беларускай наступальнай аперацыі. 14 ліпеня 1944 года 40-ы стралковы корпус удзельнічаў у баях за вызваленне Ваўкавыска.
Часці 40-га стралковага корпуса пад камандаваннем Кузняцова раніцай 14 ліпеня ўварваліся ў Ваўкавыск і пасля цяжкіх вулічных баёў авалодалі ім. Заняцце Ваўкавыска мела выключна важнае значэнне для развіцця наступальных дзеянняў войскаў 2-га Беларускага фронту.
Удзельнік вызвалення Польшчы і штурму Берліна.
Пасля вайны да 1958 года працягваў ваенную службу. Пасля сканчэння ваеннай службы вёў вялікую грамадскую работу, абіраўся дэпутатам Таджыкскай ССР.
Памяць
[правіць | правіць зыходнік]Імем Кузняцова названа вуліца ў Ваўкавыску, у Ваўкавыскім ваенна-гістарычным музеі імя П. І. Баграціёна экспануюцца яго франтавы кіцель, матэрыялы аб генерале, аб баявых дзеяннях стралковага корпуса, якім ён камандаваў. 28 чэрвеня 1978 года Кузняцову прысвоена ганаровае званне грамадзяніна Ваўкавыска[1].
Зноскі
- Нарадзіліся 27 ліпеня
- Нарадзіліся ў 1898 годзе
- Нарадзіліся ў Цэнтральна-Чарназёмнай вобласці
- Памерлі 6 жніўня
- Памерлі ў 1979 годзе
- Памерлі ў Варонежы
- Пахаваныя ў Варонежы
- Выпускнікі курсаў «Выстрал»
- Кавалеры ордэна «Легіён пашаны»
- Кавалеры ордэна Леніна
- Кавалеры ордэна Чырвонага Сцяга
- Кавалеры ордэна Багдана Хмяльніцкага
- Кавалеры ордэна Суворава II ступені
- Кавалеры ордэна Кутузава II ступені
- Кавалеры ордэна Чырвонай Зоркі
- Узнагароджаныя медалём «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Узнагароджаныя медалём «Дваццаць гадоў перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Узнагароджаныя медалём «Трыццаць гадоў перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Узнагароджаныя медалём «За ўзяцце Кёнігсберга»
- Узнагароджаныя медалём «За ўзяцце Берліна»
- Узнагароджаныя медалём «Ветэран Узброеных Сіл СССР»
- Узнагароджаныя медалём «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі»
- Узнагароджаныя медалём «30 гадоў Савецкай Арміі і Флоту»
- Узнагароджаныя медалём «40 гадоў Узброеных Сіл СССР»
- Узнагароджаныя медалём «50 гадоў Узброеных Сіл СССР»
- Кавалеры ордэна Virtuti Militari
- Кавалеры крыжа Храбрых
- Узнагароджаныя польскім медалём «За Одру, Нісу і Балтыку»
- Асобы
- Нарадзіліся 15 ліпеня
- Камандзіры карпусоў у Вялікай Айчыннай вайне
- Камандзіры дывізій у Вялікай Айчыннай вайне
- Генерал-лейтэнанты СССР
- Ганаровыя грамадзяне Ваўкавыска
- Ганаровыя грамадзяне Рагачова