7-я армія (Францыя)

7-я армія
7e Armée
7-я армія ; 7e Armée
	фр.: 7e armée
Гады існавання	4 красавіка 1915 — лістапад 1918; 3 верасня 1939 — ліпень 1940
Краіна	Францыя
Тып	воінскае фарміраванне
Удзел у	Першая сусветная вайна ; Заходні фронт; Другая сусветная вайна Дзіўная вайна; Французская кампанія; ;

7-я а́рмія (фр.: 7e armée) — палявая армія сухапутных войскаў Францыі ў часы Першай і Другой сусветных войнаў.

Першая сусветная вайна[правіць | правіць зыходнік]

7-я французская армія была сфарміравана 4 красавіка 1915 года, каб абараніць фронт паміж швейцарскай мяжой і Латарынгіяй, на базе асобнага Армейскага атрада Вагезы пад камандаваннем генерала Пуца. Гэты атрад быў утвораны 8 снежня 1914 года пасля стабілізацыі Заходняга фронту шляхам аб’яднання Эльзаскай арміі, Армейскай групы Вагезы і 34-га армейскага корпуса.

Сёмая армія займала тыя ж пазіцыі да канца вайны. Асноўнымі бітвамі з яе ўдзелам былі бітва пры Гартмансвілеркопфе (англ.) (бел. і бітва ля Лінге ў 1915 годзе.

Другая сусветная вайна[правіць | правіць зыходнік]

Сёмая армія была сфармавана 3 верасня 1939 года як частка стратэгічных рэзервовых сіл. 11 лістапада яна ўвайшла ў склад 1-й Групы армій і, згодна з планам саюзнікаў «Дзіль» (укр.) (бел., засяродзілася на поўначы Бельгіі. 10 мая 1940 года з пачаткам нямецкага наступлення ў Заходняй Еўропе 7-я армія ўвайшла ў Нідэрланды. Пасля цяжкіх баёў у Бельгіі і далейшага наступлення Германіі на поўдзень (на Ардэны і Фландрыю) генеральны штаб загадаў штабу арміі адступіць у цэнтральную Францыю. Тым не менш, камандуючы Анры Жыро застаўся ў Бельгіі і быў прызначаны на пасаду камандуючага 9-й арміі, у якую ўліліся выратаваўшыяся часткі 7-й арміі. Неўзабаве пасля гэтага, 19 мая Жыро быў палонены каля Васіньі.

17 мая ў Соме 7-я армія была сфармавана зноў. Разам з рэзервовымі часцямі і ацалелымі падраздзяленнямі 2-й арміі (якая была знішчана ў Фландрыі) яна ўвайшла ў склад 2-й Групы армій. Да 25 чэрвеня новая 7-я армія прыняла актыўны ўдзел у Бітве за Францыю.

Камандаванне[правіць | правіць зыходнік]

Камандуючыя[правіць | правіць зыходнік]

1-я сусветная вайна

дывізіённы генерал Анры Пуц (фр.: Henri Gabriel Putz) (8 снежня 1914 — 2 красавіка 1915) (Армейскі атрад Вагезы);
дывізіённы генерал Луі дэ Мод’ю (фр.: Louis Ernest de Maud'huy) (2 красавіка 1915 — 3 лістапада 1915);
дывізіённы генерал Эцьен дэ Віларэ (фр.: Étienne de Villaret) (3 лістапада 1915 — 19 снежня 1916);
дывізіённы генерал Мары-Яўген Дэбені (фр.: Marie-Eugène Debeney) (19 снежня 1916 — 4 красавіка 1917);
дывізіённы генерал Антуан дэ Буасудзі (фр.: Antoine Baucheron de Boissoudy) (4 красавіка 1917 — 15 кастрычніка 1917);
дывізіённы генерал Жорж Луа Эмбэ (фр.: Georges Louis Humbert) (15 кастрычніка 1917 — 23 кастрычніка 1917);
дывізіённы генерал Антуан дэ Мітры (фр.: Antoine de Mitry) (23 кастрычніка 1917 — лістапад 1918);

2-я сусветная вайна

генерал армейскага корпуса Анры Жыро (фр.: Henri Honoré Giraud) (2 верасня 1939 — 19 мая 1940);
генерал армейскага корпуса Андрэ Кара (фр.: André Georges Corap) (19 мая 1940);
генерал армейскага корпуса Абер Фрэр (фр.: Aubert Frère) (май — ліпень 1940).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Sharp, Lee: The French Army 1939-1940 Organisation: Order of Battle: Operational History Volume I. Lee Sharp (1. painos The Military Press 2002), 2001. ISBN 0-85420-321-4.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]