Вялікі і маляўнічы марскі смоўж(англ.) (бел.. Звычайна дасягае максімальнай даўжыні 25 см, па некаторых паведамленнях дасягае да 40 см у Чырвоным моры.
Мае мяккае пляскатае цела, пярэдняя дарсальная частка мае пару высоўных рынафораў, а задняя частка мае шэсць скарачальных жабраў, устаўленых у цела незалежна адзін ад аднаго. Пара ротавых шчупальцаў складаецца з тонкай гнуткай мембраны, забяспечанай вялікімі пальцавымі долямі[2].
Сістэматыка роду Hexabranchus была спрэчнай, але дбайнае малекулярнае і марфалагічнае даследаванне, апублікаванае ў 2023 годзе, паказала, што назва Hexabranchus sanguineus выкарыстоўвалася як мінімум для 5 розных відаў[2].
У звычайнай сітуацыі, калі жывёла поўзае, краі яго мантыі закручаны ўверх, ствараючы перыферычны пухір. Калі жывёлу патурбаваць, яна разгортвае свае краі і можа праплысці праз скарачэнні і хвалі цела, каб адысці ад трывожнага элемента. На некаторых мовах з-за гэтай асаблівасці жывёлу называюць іспанскай танцоўшчыцай[2].
Днём хаваецца ад святла ў шчылінах свайго натуральнага асяроддзя пражывання і выходзіць толькі позна ўвечары. Харчуецца рознымі відамі губак. Як і ўсе галажаберныя, гэта гермафрадыт, і яго ярка-чырвоная да ружовага яйкавая стужка мае спіралепадобную форму, якая залежыць ад памеру такой адносна вялікай жывёлы. Можа з’ядаць губкі з сямейства Halichondriidae. Пасля ўжывання малюск атрымлівае моцнадзейнае хімічнае рэчыва, якое можа выкарыстоўваць у якасці абароны. Затым Hexabranchus sanguineus перадае атрыманыя ахоўныя злучэнні ў яйцавыя стужкі праз макраліды, даючы фізічна безабаронным яйцам абарону таксінамі[3]. Крэветкі віду Periclimenes imperator з’яўляюцца каменсаламі, якія звычайна жывуць на Hexabranchus sanguineus.
↑ абвгTibiriçá, Y.; Pola, M.; Pittman, C.; Gosliner, T. M.; Malaquias, M. A.; Cervera, J. L. (2023). A Spanish dancer? No! A troupe of dancers: a review of the family Hexabranchidae Bergh, 1891 (Gastropoda, Heterobranchia, Nudibranchia). Organisms Diversity & Evolution.