Пафлагонія: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Frantishak (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
Frantishak (размовы | уклад) |
||
| Радок 8: | Радок 8: | ||
Згодна [[Старажытнагрэчаская міфалогія|старажытнагрэчаскай міфалогіі]], назва Пафлагоніі паходзіць ад імя Пафлагона, унука [[Лікаон]]а. [[Гамер]] у "[[Іліяда|Іліядзе]]" ўзгадвае, што [[эліны|элінскаму]] насельніцтву Пафлагоніі папярэднічалі [[энеты]], якія на чале свайго мужнага правадыра Пілемена падтрымалі [[тэўкры|траянцаў]] у вайне з [[ахейцы|ахейцамі]]. |
Згодна [[Старажытнагрэчаская міфалогія|старажытнагрэчаскай міфалогіі]], назва Пафлагоніі паходзіць ад імя Пафлагона, унука [[Лікаон]]а. [[Гамер]] у "[[Іліяда|Іліядзе]]" ўзгадвае, што [[эліны|элінскаму]] насельніцтву Пафлагоніі папярэднічалі [[энеты]], якія на чале свайго мужнага правадыра Пілемена падтрымалі [[тэўкры|траянцаў]] у вайне з [[ахейцы|ахейцамі]]. |
||
У [[VII стагоддзе да н.э.|VII]] ст. да н. э. Пафлагонія была каланізавана элінамі-[[іанійцы|іанійцамі]]. Найбольш багатай калоніяй лічыўся [[горад Сіноп]]. [[Герадот]] узгадваў пафлаганійцаў як саюзнікаў або падданых [[персы|персаў]] ў вайне з [[Старажытная Грэцыя|Грэцыяй]]<ref>[Герадот, Палігімнія:72]</ref>. Але пасля грэка-персідскіх войн Пафлагонія фактычна стала незалежнай. У [[III стагоддзе да н.э.|III]] ст. да н. э. гэта вобласць была уключана ў склад [[Понт|Пантыйскай дзяржавы]], а ў [[I стагоддзе|I]] ст. н. э. у склад [[Рымская імперыя|Рымскай |
У [[VII стагоддзе да н.э.|VII]] ст. да н. э. Пафлагонія была каланізавана элінамі-[[іанійцы|іанійцамі]]. Найбольш багатай калоніяй лічыўся [[горад Сіноп]]. [[Герадот]] узгадваў пафлаганійцаў як саюзнікаў або падданых [[персы|персаў]] ў вайне з [[Старажытная Грэцыя|Грэцыяй]]<ref>[Герадот, Палігімнія:72]</ref>. Але пасля грэка-персідскіх войн Пафлагонія фактычна стала незалежнай. У [[III стагоддзе да н.э.|III]] ст. да н. э. гэта вобласць была уключана ў склад [[Понт|Пантыйскай дзяржавы]], а ў [[I стагоддзе|I]] ст. н. э. у склад [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]]. |
||
У [[Еўропа|еўрапейскіх]] [[геаграфія|геаграфічных]] сачыненнях назва Пафлагоніі традыцыйна выкарыстоўвалася да пачатку [[XX стагоддзе|XX]] ст. |
У [[Еўропа|еўрапейскіх]] [[геаграфія|геаграфічных]] сачыненнях назва Пафлагоніі традыцыйна выкарыстоўвалася да пачатку [[XX стагоддзе|XX]] ст. |
||
Версія ад 02:08, 19 сакавіка 2013
Пафлагонія (стар.-грэч.: Παφλαγονία) — старажытная гістарычная вобласць на поўначы Малой Азіі.
Геаграфія
Гамер у апісанні энетаў, першасных насельнікаў Пафлагоніі, кажа, што яны — "племя народаў, якія жывуць ў Кіторы, Сесамі, каля ракі Парфенія, Кромны, Эгіяла, гары Эрыфін" [1]. Страбон вызначаў ўсходнюю мяжу Пафлагоніі ракою Галіс, адкуль пачыналася Кападокія. На поўдні мяжа праходзіла з Фрыгіяй, на захадзе — з Віфініяй. На поўначы Пафлагонія межавала з Чорным морам[2]. Такім чынам, гэта вобласць займала частку тэрыторыі сучасных паўднёвага прычарнаморскай і горнай Анатоліі.
Гісторыя
Згодна старажытнагрэчаскай міфалогіі, назва Пафлагоніі паходзіць ад імя Пафлагона, унука Лікаона. Гамер у "Іліядзе" ўзгадвае, што элінскаму насельніцтву Пафлагоніі папярэднічалі энеты, якія на чале свайго мужнага правадыра Пілемена падтрымалі траянцаў у вайне з ахейцамі.
У VII ст. да н. э. Пафлагонія была каланізавана элінамі-іанійцамі. Найбольш багатай калоніяй лічыўся горад Сіноп. Герадот узгадваў пафлаганійцаў як саюзнікаў або падданых персаў ў вайне з Грэцыяй[3]. Але пасля грэка-персідскіх войн Пафлагонія фактычна стала незалежнай. У III ст. да н. э. гэта вобласць была уключана ў склад Пантыйскай дзяржавы, а ў I ст. н. э. у склад Рымскай імперыі.
У еўрапейскіх геаграфічных сачыненнях назва Пафлагоніі традыцыйна выкарыстоўвалася да пачатку XX ст.