Станіслаў Ішора: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 22:03, 21 лістапада 2018

Станіслаў Ішора (12 красавіка 1838 — рэпрэсаваны 3 чэрвеня (ст. 22 мая) 1863 у Вільні) — беларускі каталіцкі ксёндз, удзельнік Нацыянальна-вызваленчага паўстання 1863—1864 гадоў.

Біяграфія

Станіслаў Ішора нарадзіўся 12 красавіка 1838 года ў вёсцы Цасарка Вількамірскага раёна Віленскага павета. Сын Станіслава Ішоры і Марыі Шантыр. Скончыў гімназію ў Вільні і паступіў у Пецярбургскую духоўную акадэмію. Гэта была адзіна ў Расійскай імперыі ўстанова для навучання каталіцкіх ксяндзоў. Пасля пасвячэння ў 1861 годзе быў вікарыем у парафіі Жалудок Лідскага павета.

Браў удзел у Нацыянальна-вызваленчым паўстанні 1863—1864 гадоў. 8 лютага 1863 года ксёндз з Жалудка Станіслаў Ішора зачытаў у касцёле маніфест паўстанцаў. Сам святар пайшоў у паўстанцкі аддзел Людвіка Нарбута. Але потым ён добраахвотна здаўся, каб вызваліць пробашча жалудоцкага касцёла. Пробашча арыштавалі якраз з нагоды зачытанага вернікам маніфеста, да чаго ён не меў дачынення. Станіслава Ішору напачатку пакаралі пяццю гадамі катаргі. Але асабіста Мураўёў-вешальнік замяніў пакаранне на расстрэл. Ксяндза пакаралі смерцю ў Лукішскай турме ў Вільні 3 чэрвеня 1863 года^[1]. Сведкі пакарання смерцю ўспаміналі, што святар звярнуўся да натоўпу з такімі словамі: «Трымацца і не падаць духам. Мы паміраем, а вам перадаём далейшыя лёсы Айчыны». Ксёндз Станіслаў Ішора стаў першай ахвярай Мураўёва-вешальніка^[2].

Ушанаванне

14 ліпеня 2003 года ў Лідзе адкрылася мемарыяльная шыльда, прысвечаная расстраляным у 1863 годзе ксяндзам. Асвячэнне шыльды адбылося з нагоды 140-х угодкаў паўстання пад кіраўніцтвам Кастуся Каліноўскага. Зрабіў шыльду мясцовы самадзейны скульптар Рычард Груша. На ёй — выява паўстанцкага герба — Арол, Пагоня і анёл з мячом.^[1]

Гл. таксама

Зноскі

[:0-1] а ^б У ЛІДЗЕ АДКРЫТА МЕМАРЫЯЛЬНАЯ ШЫЛЬДА, ПРЫСВЕЧАНАЯ РАССТРАЛЯНЫМ У 1863 ГОДЗЕ КСЯНДЗАМ радыё «Свабода» 14 ліпеня 2003 Сяргей Астраўцоў, Гродна

[2] Лідскія ксяндзы ў студзеньскім паўстанні 1863 г.

[1]

[2]

@@ Радок 2: / Радок 2: @@
 == Біяграфія ==
-Станіслаў Ішора нарадзіўся [[12 красавіка]] [[1838]] года ў вёсцы Цасарка [[Вількамірскі раён|Вількамірскага раёна]] Віленскага павета. Сын Станіслава Ішоры і Марыі Шантыр. Скончыў гімназію ў [[Вільня|Вільні]] і паступіў у [[Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія ў Санкт-Пецярбургу|Пецярбургскую духоўную акадэмію]]. Гэта была адзіна ў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] ўстанова для навучання каталіцкіх ксяндзоў. Пасля пасвячэння ў [[1861]] годзе быў вікарыем у парафіі [[Жалудок]] [[Лідскі павет|Лідскага павета]].
+Станіслаў Ішора нарадзіўся [[12 красавіка]] [[1838]] года ў вёсцы Цасарка [[Вількамірскі раён|Вількамірскага раёна]] Віленскага павета. Сын Станіслава Ішоры і Марыі Шантыр. Скончыў гімназію ў [[Вільня|Вільні]] і паступіў у [[Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія ў Санкт-Пецярбургу|Пецярбургскую духоўную акадэмію]]. Гэта была адзіна ў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] ўстанова для навучання каталіцкіх ксяндзоў. Пасля пасвячэння ў [[1861]] годзе быў вікарыем у парафіі [[Жалудок]] [[Лідскі павет (Расійская імперыя)|Лідскага павета]].
 Браў удзел у Нацыянальна-вызваленчым паўстанні 1863—1864 гадоў. [[8 лютага]] [[1863]] года ксёндз з Жалудка Станіслаў Ішора зачытаў у касцёле [[Маніфест 22 студзеня|маніфест паўстанцаў]]. Сам святар пайшоў у паўстанцкі аддзел [[Людвік Нарбут|Людвіка Нарбута]]. Але потым ён добраахвотна здаўся, каб вызваліць пробашча жалудоцкага касцёла. Пробашча арыштавалі якраз з нагоды зачытанага вернікам маніфеста, да чаго ён не меў дачынення. Станіслава Ішору напачатку пакаралі пяццю гадамі катаргі. Але асабіста [[Міхаіл Мураўёў|Мураўёў-вешальнік]] замяніў пакаранне на расстрэл. Ксяндза пакаралі смерцю ў [[Лукішкі|Лукішскай турме]] ў Вільні [[3 чэрвеня]] [[1863]] года<ref name=":0">[http://dossier.bymedia.net/index.php?option=com_apressdb&view=publications&layout=entry&id=24034 У ЛІДЗЕ АДКРЫТА МЕМАРЫЯЛЬНАЯ ШЫЛЬДА, ПРЫСВЕЧАНАЯ РАССТРАЛЯНЫМ У 1863 ГОДЗЕ КСЯНДЗАМ радыё «Свабода» 14 ліпеня 2003 Сяргей Астраўцоў, Гродна]</ref>. Сведкі пакарання смерцю ўспаміналі, што святар звярнуўся да натоўпу з такімі словамі: «Трымацца і не падаць духам. Мы паміраем, а вам перадаём далейшыя лёсы Айчыны». Ксёндз Станіслаў Ішора стаў першай ахвярай Мураўёва-вешальніка<ref>[http://pawet.net/library/history/city_district/religion/ksjandzy1863/%D0%9B%D1%96%D0%B4%D1%81%D0%BA%D1%96%D1%8F_%D0%BA%D1%81%D1%8F%D0%BD%D0%B4%D0%B7%D1%8B_%D1%9E_%D1%81%D1%82%D1%83%D0%B4%D0%B7%D0%B5%D0%BD%D1%8C%D1%81%D0%BA%D1%96%D0%BC_%D0%BF%D0%B0%D1%9E%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%BD%D0%BD%D1%96_1863_%D0%B3..html Лідскія ксяндзы ў студзеньскім паўстанні 1863 г.]</ref>.