Мікалай Вяршынін (консул БНР): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 2: Радок 2:
{{Значэнні|Спасылка=Мікалай Вяршынін}}
{{Значэнні|Спасылка=Мікалай Вяршынін}}
'''Мікалай (Мікола) Вяршынін''', сапр. '''Верамей''' ({{ДН|||1878}}, [[вёска Налібокі|в. Налібокі]] Навагрудскага павета — {{ДС|6|5|1934}}, [[Горад Прага|Прага]]) — консул [[БНР]] у [[Чэхаславакія|Чэхаславакіі]], упаўнаважаны БНР у справах ваеннапалонных беларусаў у Чэхаславакіі (1918—1925). Прафесар<ref name="Жук-Грыш">Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.</ref>.
'''Мікалай (Мікола) Вяршынін''', сапр. '''Верамей''' ({{ДН|||1878}}, [[вёска Налібокі|в. Налібокі]] Навагрудскага павета — {{ДС|6|5|1934}}, [[Горад Прага|Прага]]) — консул [[БНР]] у [[Чэхаславакія|Чэхаславакіі]], упаўнаважаны БНР у справах ваеннапалонных беларусаў у Чэхаславакіі (1918—1925). Прафесар<ref name="Жук-Грыш">Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.</ref>.
⚫
[[File:Bnr4 130322.jpg|thumb|Кіраўнікі беларускіх прадстаўніцтваў i місій у еўрапейскіх краінах. Сядзяць (злева направа): [[Яўген Ладноў]], [[Васіль Захарка]], Мікола Вяршынін, [[Леанард Заяц]]; стаяць: [[Лявон Вітан-Дубейкаўскі]], [[Янка Чарапук]], [[Яўхім Бялевіч]]. Кастрычнік [[1919]] г. ([[БДАМЛіМ]]).]]


== Біяграфія ==
⚫
У 1921 годзе Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендый для студэнтаў-беларусаў<ref>Кiпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).</ref><ref>У 1922—1926 годзе ў Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. …)</ref>. Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 года старшыня [[Беларуская грамада ў Празе|Беларускай грамады ў Празе]]. У 1928 годзе ў Празе заснаваў і кіраваў [[Беларускі замежны архіў|Беларускім замежным архівам]]<ref>Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.</ref>.
⚫
[[File:Bnr4 130322.jpg|thumb|злева|Кіраўнікі беларускіх прадстаўніцтваў i місій у еўрапейскіх краінах. Сядзяць (злева направа): [[Яўген Ладноў]], [[Васіль Захарка]], Мікола Вяршынін, [[Леанард Заяц]]; стаяць: [[Лявон Вітан-Дубейкаўскі]], [[Янка Чарапук]], [[Яўхім Бялевіч]]. Кастрычнік [[1919]] г. ([[БДАМЛіМ]]).]]


⚫
У [[1921]] годзе Мікалай Вяршынін, як [[консул]] [[БНР]], дамогся ад [[Чэхаславакія|чэхаславацкага ўраду]] больш за 100 стыпендый для студэнтаў-беларусаў<ref>[[В. Кіпель|Кіпель В.]] Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).</ref><ref>У [[1922]]—[[1926]] годзе ў Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польшчы]] і краін [[Прыбалтыка|Прыбалтыкі]], яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. …)</ref>. Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 года старшыня [[Беларуская грамада ў Празе|Беларускай грамады ў Празе]]. У 1928 годзе ў Празе заснаваў і кіраваў [[Беларускі замежны архіў|Беларускім замежным архівам]]<ref>Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.</ref>.
⚫
М. Вяршынін быў жанаты з чэшкай, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку Вольгу, жонку інжынера А. Калошы. У 1948 годзе А. Калоша арыштаваны і 20.1.1949 года перададзены Чэхаславакіяй у СССР, дзе быў асуджаны. Пасля адбыцця лагераў А. Калоша вярнуўся ў Прагу, але да гэтага часу Вольга скончыла жыццё самагубствам, іхныя дзеці (дзве дачкі) выхоўваліся ў кагосьці з беларускіх эмігрантаў<ref>Генiюш Л. Споведзь. — Мн., 1993.</ref>.

== Сям’я ==
⚫
М. Вяршынін быў жанаты з [[чэшка]]й, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку Вольгу, жонку інжынера [[А. Калоша|А. Калош]]ы. У [[1948]] годзе А. Калоша арыштаваны і [[20 студзеня]] [[1949]] года перададзены Чэхаславакіяй у СССР, дзе быў асуджаны. Пасля адбыцця лагераў А. Калоша вярнуўся ў [[Прага|Праг]]у, але да гэтага часу Вольга скончыла жыццё [[самагубства]]м, іхныя дзеці (дзве дачкі) выхоўваліся ў кагосьці з беларускіх эмігрантаў<ref>[[Л. Геніюш|Геніюш Л.]] Споведзь. — Мн., 1993.</ref>.


{{зноскі}}
{{зноскі}}
Радок 12: Радок 15:
== Літаратура ==
== Літаратура ==
* Календарыюм // [[Czasopis (1990)|«Czasopis»]] № 05/2004
* Календарыюм // [[Czasopis (1990)|«Czasopis»]] № 05/2004
* Генiюш Л. Споведзь. Мн., 1993.
* [[Л. Геніюш|Геніюш Л.]] Споведзь. Мн., 1993.
* Кiпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).
* [[В. Кіпель|Кіпель В.]] Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).
* Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.
* [[Р. Жук-Грышкевіч|Жук-Грышкевіч Р.]] Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.
* Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.
* Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.


Версія ад 11:41, 20 ліпеня 2019

Мікалай Вяршынін
Мікалай Вяршынін, 1934 г.
Мікалай Вяршынін, 1934 г.
Нараджэнне 12 кастрычніка 1866(1866-10-12)
Смерць 6 мая 1934(1934-05-06) (67 гадоў)
Месца пахавання
Член у
Навуковае званне
Дзейнасць палітык, публіцыст, настаўнік
Месца працы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Мікалай Вяршынін.

Мікалай (Мікола) Вяршынін, сапр. Верамей (1878, в. Налібокі Навагрудскага павета — 6 мая 1934, Прага) — консул БНР у Чэхаславакіі, упаўнаважаны БНР у справах ваеннапалонных беларусаў у Чэхаславакіі (1918—1925). Прафесар[2].

Біяграфія

Кіраўнікі беларускіх прадстаўніцтваў i місій у еўрапейскіх краінах. Сядзяць (злева направа): Яўген Ладноў, Васіль Захарка, Мікола Вяршынін, Леанард Заяц; стаяць: Лявон Вітан-Дубейкаўскі, Янка Чарапук, Яўхім Бялевіч. Кастрычнік 1919 г. (БДАМЛіМ).

У 1921 годзе Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендый для студэнтаў-беларусаў[3][4]. Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 года старшыня Беларускай грамады ў Празе. У 1928 годзе ў Празе заснаваў і кіраваў Беларускім замежным архівам[5].

Сям’я

М. Вяршынін быў жанаты з чэшкай, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку Вольгу, жонку інжынера А. Калошы. У 1948 годзе А. Калоша арыштаваны і 20 студзеня 1949 года перададзены Чэхаславакіяй у СССР, дзе быў асуджаны. Пасля адбыцця лагераў А. Калоша вярнуўся ў Прагу, але да гэтага часу Вольга скончыла жыццё самагубствам, іхныя дзеці (дзве дачкі) выхоўваліся ў кагосьці з беларускіх эмігрантаў[6].

Зноскі

  1. ↑ Беларуская Вікіпедыя — 2007.
  2. ↑ Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.
  3. ↑ Кіпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).
  4. ↑ У 1922—1926 годзе ў Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. …)
  5. ↑ Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.
  6. ↑ Геніюш Л. Споведзь. — Мн., 1993.

Літаратура

  • Календарыюм // «Czasopis» № 05/2004
  • Геніюш Л. Споведзь. Мн., 1993.
  • Кіпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).
  • Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.
  • Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мікалай_Вяршынін_(консул_БНР)&oldid=3408555"