Перайсці да зместу

Аляксандр Віктаравіч Наёк

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Футбол
Аляксандр Наёк
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Аляксандр Віктаравіч Наёк
Нарадзіўся 15 мая 1992(1992-05-15)[1] (32 гады)
Грамадзянства  Украіна
Рост 175 см
Вага 74 кг
Пазіцыя паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Казахстан Атырау
Нумар 55
Маладзёжныя клубы
2004 Украіна Асвіта (Херсон)
2005—2009 Украіна Шахцёр (Данецк)
Клубная кар’ера[* 1]
2009—2013 Украіна Шахцёр (Данецк) 0 (0)
2009 →  Украіна Шахцёр-3 (Данецк) 14 (0)
2010—2011 →  Украіна Гаверла (Ужгарад) 19 (0)
2013—2015 Украіна Металіст (Харкаў) 13 (0)
2014—2015 →  Украіна Металург (Данецк) 22 (0)
2016—2018 Беларусь Дынама (Мінск) 68 (5)
2018—2020 Беларусь Дынама (Брэст) 60 (10)
2021 Беларусь Рух (Брэст) 14 (3)
2021 →  Расія Арэнбург 14 (0)
2022 Рэспубліка Кіпр Апалон (Лімасол) 9 (1)
2022—2023 Ізраіль Макабі Бней Рэйнэ 13 (0)
2023— Казахстан Атырау
Нацыянальная зборная[* 2]
2007—2009 Украіна Украіна (да 17) 22 (3)
2009—2011 Украіна Украіна (да 19) 32 (2)
2012—2013 Украіна Украіна (да 21) 21 (2)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 14 лютага 2023.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 20 снежня 2017
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Наёк (нар. 15 мая 1992) — украінскі футбаліст, паўабаронца казахстанскага клуба «Атырау».

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся і пачынаў займацца футболам у Херсоне. У ДЮФЛ выступаў за «Асвіту» (Херсон), затым перайшоў у данецкі «Шахцёр». У 2009 годзе падпісаў з клубам першы прафесійны кантракт, выступаў за трэцюю і моладзевую каманду.

15 ліпеня 2010 года быў аддадзены ў арэнду «Гаверле» (Ужгарад), за якую правёў 19 матчаў у Першай лізе. У сезоне 2012/13 быў капітанам моладзевай каманды данецкага «Шахцёра».

У красавіку 2013 года, з-за канфлікту з кіраўніцтвам «Шахцёра», Аляксандр вырашыў пакінуць клуб. Прапановы паступалі ад «Дынама» (Кіеў) і «Кубані» (Краснадар)[2]. Але больш настойлівым быў «Металіст» (Харкаў)[3].

У новым клубе Наёк таксама ў асноўным выступаў за дубль, за першы год у аснове згуляў усяго два матчы. Так як Аляксандр жадаў больш праводзіць час на полі, разам з кіраўніцтвам было прынята рашэнне аб арэндзе ў данецкі «Металург»[4]. Улетку 2015 года вярнуўся ў «Металіст».

У лютым 2016 года прыбыў на прагляд у салігорскі «Шахцёр», але не падышоў клубу[5]. Пазней далучыўся да мінскага «Дынама», якое таксама спачатку не стала прапаноўваць кантракт[6], але ў сакавіку ўсё ж стаў іграком беларускага клуба[7]. У складзе «Дынама» стаў адным з асноўных ігракоў, выступаючы на пазіцыі апорнага паўабаронцы (часам выкарыстоўваўся ў якасці цэнтральнага абаронцы). У ліпені 2016 года падоўжыў кантракт з дынамаўцамі на 2,5 гады[8].

Улетку 2017 года стаў капітанам мінчан. Па выніках сезона 2017 быў прызнаны найлепшым паўабаронцам чэмпіянату Беларусі. 21 чэрвеня 2018 года ўдзельнічаў у матчы-адкрыцці рэканструяванага стадыёна «Дынама» ў Мінску і забіў першы гол на новым стадыёне[9]. У ліпені 2018 года па пагадненні бакоў пакінуў мінскае «Дынама»[10] і неўзабаве падпісаў кантракт з «Дынама» з Брэста[11], дзе таксама стаў іграком стартавага складу.

У чэрвені 2019 года падоўжыў кантракт з брэсцкім клубам да канца 2021 года[12]. У сезоне 2019 у якасці трывала іграка асновы дапамог брэсцкаму клубу стаць чэмпіёнам Беларусі.

У студзені 2021 года перайшоў у расійскі «Арэнбург»[13], дзе чаргаваў выхады ў стартавым складзе і на замену. У чэрвені 2021 года вярнуўся ў Беларусь, далучыўшыся да брэсцкага «Руха»[14], дзе замацаваўся ў аснове.

У снежні 2021 года стаў іграком кіпрскага «Апалона»[15]. У жніўні 2022 года па пагадненні бакоў пакінуў клуб, а ў верасні далучыўся да ізраільскага «Макабі Бней Рэйнэ»[16].

У лютым 2023 года перайшоў у казахстанскі «Атырау»[17].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

З 2007 па 2011 год прыцягваўся да гульнў юнацкіх зборных Украіны розных узростаў. У 2012—2013 гадах — ігрок моладзевай зборнай Украіны.

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Oleksandr Noyok // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Александр Нойок близок к переходу в Металлист (укр.).
  3. ↑ Нойок подписал контракт с «Металлистом» (укр.).
  4. ↑ Нойок и Шарпар перешли в донецкий «Металлург» (руск.).
  5. ↑ Нойок не подошел «Шахтеру» (руск.).
  6. ↑ Александр Нойок не подошел минскому "Динамо" (руск.).
  7. ↑ Минское "Динамо" представило еще одного новичка (ФОТО) (руск.).
  8. ↑ Нойок подписал новый контракт с минским «Динамо» (руск.).
  9. ↑ Первый гол на обновленном «Динамо» очень крут, но в Беларуси так уже забивали (руск.).
  10. ↑ Минское "Динамо" сообщило о расставании с Нойоком (руск.).
  11. ↑ Александр Нойок стал игроком брестского "Динамо" (руск.).
  12. ↑ Нойок продлил контракт с брестским «Динамо» до конца 2021 года (руск.).
  13. ↑ Украинец Нойок стал игроком российского "Оренбурга" (руск.).
  14. ↑ "Рух" объявил о подписании контракта с Нойоком (руск.).
  15. ↑ Александр Нойок трудоустроился на Кипре (руск.).
  16. ↑ Футбол. Экс-хавбек минского и брестского "Динамо" Александр Нойок перешел в "Маккаби Бней-Рейне" (руск.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 27 верасня 2022. Праверана 27 верасня 2022.
  17. ↑ Футбол. Официально: Александр Нойок подписал контракт с "Атырау" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (14 лютага 2023). Архівавана з першакрыніцы 14 лютага 2023. Праверана 14 лютага 2023.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксандр_Віктаравіч_Наёк&oldid=4755374"