Вадаплаўныя птушкі
Вадаплаўныя птушкі — несістэматычнае вызначэнне птушак, якія вядуць водны спосаб жыцця. Да іх не адносяцца ўсе тыя птушкі, якія палююць у воднай сферы, а толькі птушкі, якія ўмеюць трымацца на паверхні вады. З пункту гледжання кладыстыкі вадаплаўныя птушкі далёка не заўсёды з'яўляюцца блізкімі сваякамі. Да вадаплаўных птушак адносяцца ўсе ці некаторыя прадстаўнікі наступных атрадаў:
- гусепадобныя (Anseriformes)
- гагарападобныя (Gaviiformes)
- паганкападобныя (Podicipitiformes)
- пеліканападобныя (Pelecaniformes)
- пінгвіны (Sphenisciformes)
- некаторыя жураўлепадобныя (Gruiformes), напрыклад лысуха
- некаторыя сеўцападобныя (Charadriiformes), напрыклад, чайкі і крачкі
Хоць гэтыя птушкі і не з'яўляюцца сваякамі, але падобны спосаб жыцця прывёў у многіх з іх да фарміравання падобных расаў. Перш за ўсе гэта «ласты»: скурная перапонка, нацягнутая паміж пальцамі. Далей — вельмі шчыльнае апярэнне. Так як адно толькі пяро не абараняе ад вады, у вадаплаўных птушак вельмі развіта хвастцовая залоза. Яна ёсць у большасці птушак і вылучаемы ёю сакрэт служыць для догляду пер'я. Для вадаплаўных птушак гэты орган мае асаблівае значэнне.
На адным месцы могуць трымацца розныя віды вадаплаўных птушак, не ствараючы адна адной харчовай канкурэнцыі — кожны від спецыялізуецца на сваім корме. Адсюль і розныя спосабы здабывання ежы. Чайкі і крачкі, напрыклад, хапаюць рыбу прама з лёту, апускаючы ў ваду толькі дзюбу. Бакланы ныраюць за рыбай, пікіруючы ў ваду. Нырковые качкі таксама ныраюць, але з паверхні вады. Іншыя віды качак пры кармленні апускаюць у ваду толькі галаву. Гэтак жа паступаюць і лебедзі, але больш доўгая шыя дазваляе ім здабываць корм з большай глыбіні.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік] Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Нарматыўны кантроль |
