Лекавыя расліны
Ле́кавыя расліны (лац.: plantae medicinalis), або зёлкі — шырокая група раслін, органы або часткі якіх з’яўляюцца сыравінай для атрымання сродкаў, якія выкарыстоўваюцца ў народнай, медыцынскай або ветэрынарнай практыцы з лячэбнымі або прафілактычнымі мэтамі.
Найбольш шырока лекавыя расліны прадстаўлены ў народнай медыцыне. Як лекавыя расліны у пачатку XXI стагоддзя шырока ўжываюць аер, алоэ, брусніцы, дзівасіл, святаяннік, календула, журавіны, маліна, падбел, мята, абляпіха, трыпутнік, рамонак, салодка, крываўнік, шыпшына і многія іншыя.
Станам на пачатак 2010 года па дадзеных Міжнароднага саюза аховы прыроды (IUCN), было апісана каля 320 тысяч відаў раслін, з іх толькі невялікая частка (21 тысяча відаў) актыўна выкарыстоўваецца ў медыцыне.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Heidi Grun: Geschichte der Kräuter und Heilpflanzenkunde. Verlag Monsenstein und Vannerdat, Münster 2005, ISBN 3-86582-174-X.
- Manfred Bocksch: Das praktische Buch der Heilpflanzen — Kennzeichen, Heilwirkung, Anwendung, Brauchtum. BLV, München 1996, ISBN 3-405-14937-1.
Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
|---|---|---|---|---|
