Перайсці да зместу

Нара (рака)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Нара
руск. Нара
Плаціна на рацэ ў Серпухаве
Плаціна на рацэ ў Серпухаве
Характарыстыка
Даўжыня 158 км
Басейн 2 030 км²
Расход вады 5,5 м³/с (у сярэднім цячэнні)
Вадацёк
Выток Палецкае возера
 • Месцазнаходжанне Маскоўская вобласць
 • Каардынаты 55°33′57,96″ пн. ш. 36°33′30,60″ у. д.HGЯO
Вусце Ака
 • Месцазнаходжанне Серпухаў
 • Каардынаты 54°53′02,4″ пн. ш. 37°24′50,76″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Ака → Волга → Каспійскае мора

Краіна
Рэгіёны Маскоўская вобласць, Калужская вобласць
Код у ДВР 09010100712110000022362
physical
Нара (рака)
Нара (рака)
physical
выток
выток
вусце
вусце
— выток, — вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

На́ра (руск.: На́ра[1][2][3]) — рака ў Маскоўскай і Калужскай абласцях Расіі, левы прыток Акі (басейн Волгі).

Назва Нара балцкага паходжання[4].

Гідранімічныя аналагі — літоўскія гідронімы Narantis, Narasa, Nar-upis[5], рачныя назвы Нароўля, Нарач (Nar-, Ak-).

Варыянт таго ж кораня Ner- у водных назвах Няропля, Нярус(с)а (прыток Дзясны), Нерэта (возера ля дзвінскай ракі Таропы), Нерэста (рака на Павоччы)[6], у літоўскіх рачных назвах тыпу Neris, Nereta, Nerotis[7].

Корань Nar- (Ner-) звязаны з літоўскім nerti «ныраць», naras «нырок (у ваду)», далей да індаеўрапейскага *ner- «ныраць, пагружацца; прытулак, логвішча, нара»[8].

Даўжыня ракі 158 км. Плошча вадазбору 2030 км². Сярэдні расход вады ў сярэднім цячэнні 5,5[1] м³/с, каля вёскі Папіна — 4,92[2] м/с. Жыўленне ракі пераважна снегавое.

Уздоўж ракі шмат населеных пунктаў, у т.л. раённыя цэнтры Серпухаў і Нара-Фамінск.

  1. а б Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 296. — 538 с. — 100 000 экз.
  2. а б ГЭС 1989.
  3. СНГОСНГ 1999.
  4. В. Н. Топоров. Древняя Москва в балтийской перспективе // Балто-славянские исследования 1981. — Москва, 1982. — С. 36.
  5. A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. Vilnius, 1981. — С. 223.
  6. Г. П. Смолицкая. Гидронимия бассейна Оки. — Москва, 1976. — С. 137.
  7. A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1981. — С. 228.
  8. J. Pokorny. Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. Bern / München 1959 / 1969. C. 766.
  • Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 296. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
  • На́ра // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 330. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
  • На́ра // Словарь названий гидрографических объектов России и других стран — членов СНГ (руск.) / Под ред. Г. И. Донидзе. — М.: Картгеоцентр — Геодезиздат, 1999. — С. 262. — 464 с. — 500 экз. — ISBN 5-86066-017-0.