Нікола Пашыч

Нікола Пашыч
сербск.: Никола П. Пашић
9-ы Старшыня міністэрства Сербіі 23 лютага 1891 — 22 жніўня 1892
Папярэднік	Сава Груіч
Пераемнік	Ёван Авакумавіч
3-і Старшыня міністэрскага савета Сербіі 10 снежня 1904 — 28 мая 1905
Папярэднік	Сава Груіч
Пераемнік	Любамір Стаянавіч
6-ы Старшыня міністэрскага савета Сербіі 29 красавіка 1906 — 20 ліпеня 1908
Папярэднік	Сава Груіч
Пераемнік	Петар Веліміравіч
9-ы Старшыня міністэрскага савета Сербіі 24 кастрычніка 1909 — 4 ліпеня 1911
Папярэднік	Стаян Навакавіч
Пераемнік	Мілаван Мілаванавіч
12-ы Старшыня міністэрскага савета Сербіі 12 верасня 1912 — 1 снежня 1918
Папярэднік	Марка Трыфкавіч
Пераемнік	Пасада скасавана
1-ы Прэм'ер-міністр КСХС 1 снежня 1918 — 22 снежня 1918
Папярэднік	Новая пасада
Пераемнік	Стаян Проціч
6-ы Прэм'ер-міністр КСХС 1 студзеня 1921 — 28 ліпеня 1924
Папярэднік	Міленка Весніч
Пераемнік	Любамір Давыдавіч
8-ы Прэм'ер-міністр КСХС 6 лістапада 1924 — 8 красавіка 1926
Папярэднік	Любамір Давыдавіч
Пераемнік	Нікола Узунавіч
Нараджэнне	18 снежня 1845(1845-12-18) Veliki Izvor[d], Княства Сербія
Смерць	10 снежня 1926(1926-12-10) (80 гадоў) Бялград, Каралеўства Югаславія
Месца пахавання	Новыя могілкі[d]
Веравызнанне	Сербская праваслаўная царква
Партыя	People's Radical Party[d]
Адукацыя	Швейцарская вышэйшая тэхнічная школа Цюрыха Бялградскі ўніверсітэт
Дзейнасць	палітык, дыпламат
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	палітыка
Аўтограф
Узнагароды	Ордэн Белага арла
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ні́кала П. Па́шыч (сербск.: Никола П. Пашић; 18 снежня 1845, Голям Ізвар (Велікі Ізвар), Сербія — 10 снежня 1926) — сербскі і югаслаўскі палітык і дыпламат, найбольш уплывовы з сербскіх палітыкаў у канцы XIX — пачатку XX стагоддзя, ідэолаг «Вялікай Сербіі». Двойчы займаў пасаду мэра Бялграда (1890—91 і 1897), некалькі разоў — прэм’ер-міністр Сербіі (1891—92, 1904—05, 1906—08, 1909—11, 1912—18) і прэм’ер-міністр Каралеўства сербаў, харватаў і славенцаў (1918, 1921-24, 1924-26).

Пытанне пра этнічную прыналежнасць Пашыча з’яўляецца спрэчным, як і для многіх іншых выдатных балканскіх дзеячаў. Ён нарадзіўся ў сям’і эмігрантаў-цынцараў (арамунаў) з Балгарыі. Пазней яго маці выйшла замуж за серба-пекара і прыняла яго прозвішча Пашыч, якое таксама перайшло да яе сына. Балгарскія крыніцы звычайна называюць Пашыча «балгарынам».

Пашыч навучаўся ў Заечарскай гімназіі, але паколькі гімназія, па палітычных матывах, пераязджала з горада ў горад, ён таксама вучыўся ў Негаціне і Крагуевацы. У 1866 годзе паступіў на тэхнічны факультэт у Бялградзе, дзе за поспехі ў навучанні атрымаў у 1868 годзе дзяржаўную стыпендыю на навучанне ў Політэхнічнай школе ў Цюрыху для далейшай спецыялізацыі. Атрымаў інжынерную адукацыю, аднак толькі кароткі час працаваў на будаўніцтве чыгункі Вена—Будапешт, пасля чаго сышоў у палітыку, стаўшы ў 1881 г. заснавальнікам Народнай радыкальнай партыі.

Пашычу належыць фраза: Сербы — маленькі народ, але больш вялікага ад Канстанцінопаля да Вены няма.

Літаратура

• Mala Prosvetina Enciklopedija, Third edition (1985); Prosveta; ISBN 86-07-00001-2
• Aleks Dragnić: Razvoj parlamentarizma u Srbiji u XIX veku (1989); Dečije novine; ISBN 86-367-0316-6
• Vasa Kazimirović: Nikola Pašić i njegovo doba 1845—1926, Vol. I & II (1990); Nova Evropa; ISBN 86-7653-008-2, ISBN 86-7653-009-0
• Đorđe Đ. Stanković: Nikola Pašić i Hrvati (1995); BIGZ; ISBN 86-13-00828-3
• Miloš Trifunović: Istorija Radikalne stranke; arranged by Radoš Ljušić (1997)
• Latinka Perović: Nikola Pašić u narodnoj skupštini (1997);
• Đorđe Radenković: Pašić i Jugoslavija (1999); Službeni list SRJ; ISBN 86-355-0428-3
• Milovan Vitezović: Nikola Pašić u anegdotama (2002); Službeni list SRJ; ISBN 86-7549-271-5
• Miodrag Dimitrijević: Nikola Pašić u hodu istorije (2005);
• Živorad Lazić: Pašić i četiri kralja (2005);
• Vladimir Ćorović: Ilustrovana istorija Srba, Vol. VI (2006); Politika NM & Narodna Knjiga; ISBN 86-331-2525-0 (NK)
• Шемякин А. Л. Идеология Николы Пашича. Формирование и эволюция (1868—1891). — М.: Индрик, 1998. ISBN 5-85759-080-9