Барыс Віктаравіч Тамашэўскі

Барыс Віктаравіч Тамашэўскі
руск.: Борис Викторович Томашевский
Род дзейнасці	літаратуразнавец, тэкстолаг, перакладчык, пісьменнік, выкладчык універсітэта
Дата нараджэння	17 (29) лістапада 1890[…] ці 29 лістапада 1890(1890-11-29)
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя[…]
Дата смерці	24 жніўня 1957(1957-08-24)[…] (66 гадоў)
Месца смерці	Гурзуф, Q14558477?, Ялцінскі гарсавет[d], Крымская вобласць, УССР, СССР
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР  СССР
Жонка	I. N. Medvedeva[d]
Дзеці	Q56307088?
Месца працы	Пушкінскі Дом[d] Дзяржаўны інстытут гісторыі мастацтваў[d] Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт Расійская нацыянальная бібліятэка
Альма-матар	Льежскі ўніверсітэт (1912) Сарбона
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР

Барыс Віктаравіч Тамашэўскі (17 (29) лістапада 1890, Санкт-Пецярбург — 24 жніўня 1957, Гурзуф) — савецкі літаратуразнаўца, тэарэтык верша і тэкстолаг, даследчык творчасці Пушкіна, перакладчык, пісьменнік, член Саюза савецкіх пісьменнікаў, загадчык рукапіснага аддзела і Сектара пушкіназнаўства Пушкінскага дома.

Біяграфія

З-за ўдзелу ў палітычных сходках пасля заканчэння гімназіі (1908) не змог паступіць у Політэхнічны інстытут. Скончыў Льежскі ўніверсітэт (1912) з дыпломам інжынера-электрыка. Слухаў лекцыі ў Сарбоне.

Пасля вяртання ў Расію з 1912 па 1916 год вучыўся ў Пецярбургскім політэхнічным інстытуце на электра-механічным аддзяленні. У 1915 годзе выступіў з першымі публікацыямі па інжынерных пытаннях і на тэмы літаратуры. Зблізіўся з часопісам «Апалон». Удзельнічаў у Першай сусветнай вайне, ваяваў на аўстрыйскім фронце (1915—1918). Па заканчэнні вайны служыў у Маскве чыноўнікам статыстычных аддзелаў розных гаспадарчых устаноў. Зблізіўся з членамі Маскоўскага лінгвістычнага гуртка і ўступіў у «Таварыства вывучэння тэорыі паэтычнай мовы» (ОПОЯЗ).

Пераехаўшы ў Петраград (1921), стаў супрацоўнікам Інстытута рускай літаратуры (Пушкінскі дом) і пачаў чытаць лекцыі па тэксталогіі, тэорыі літаратуры і творчасці А. С. Пушкіна ў Дзяржаўным інстытуце гісторыі мастацтваў. З 1924 г. выкладаў на кафедры рускай літаратуры Ленінградскага ўніверсітэта (прафесар з 1942).

Падчас кампаніі супраць «фармальнай школы» быў звольнены з філалагічных навучальных і навуковых устаноў (1931). Працаваў выкладчыкам прыкладной матэматыкі ў Інстытуце шляхоў зносін. У сувязі са стагоддзем з дня смерці А. С. Пушкіна (1937) атрымаў магчымасць вярнуцца да філалагічнай дзейнасці.

Дачка Зоя (1922—2010) — архітэктар, сын Мікалай (1924—1993) — літаратуразнаўца, перакладчык.

Літаратура

• Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1.