Дзмітрый Канстанцінавіч Іпсіланці

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Дзмітрый Канстанцінавіч Іпсіланці
грэч. Δημήτριος Υψηλάντης
Мастак Спірыдон Прасаленціс. Партрэт Дзмітрыя Іпсіланці.
Мастак Спірыдон Прасаленціс. Партрэт Дзмітрыя Іпсіланці.
Род дзейнасці палітык, ваенны
Дата нараджэння 25 снежня 1793(1793-12-25)[1][2]
Месца нараджэння
Дата смерці 5 жніўня 1832(1832-08-05) (38 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Бацька Канстанцін Іпсіланці[d]
Маці Elisavet Ypsilanti[d]
Член у
Прыналежнасць Расійская імперыя
Бітвы/войны
Аўтограф Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Помнік Дзмітрыю Іпсіланці ў Афінах.

Дзмітрый Канстанцінавіч Іпсіланці (грэч. Δημήτριος Υψηλάντης; 1793 — 3 студзеня 1832, Вена) — другі сын Канстанціна Іпсіланці, брат Аляксандра Іпсіланці. Афіцэр рускай службы. Член Філікі Этэрыя.

Высадзіўся ў чэрвені 1821 года ў Марэі і прыняў на сябе ад імя свайго брата кіраўніцтва паўстаннем ў ходзе грэчаскай вайны за незалежнасць. Нягледзячы на папулярнасць свайго імя, ён хутка страціў амаль увесь прэстыж; гэтаму больш за ўсё спрыялі яго занадта яўныя прэтэнзіі на карону.

У студзені 1822 года ён быў абраны прэзідэнтам першага народнага сабрання, але ўжо на ім апынуўся ў меншасці са сваёй «ваеннай» партыяй. Пакінуў сваю пасаду ў 1823 годзе. Пасля гэтага быў адным са шматлікіх правадыроў інсургенцкіх (супрацьурадавых) атрадаў. 25 верасня 1829 года ён здолеў вымусіць турэцкага галоўнакамандуючага Аслам-Бея падпісаць капітуляцыю, что паклала канец актыўным баявым дзеянням у Грэцыі (гл. Бітва пад Петрай). Пакінуў грэчаскую службу ў 1830 годзе ў выніку нязгоды з асобнымі мерапрыемствамі Кападыстрыі.

Цікавыя факты[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]