Дзмітрый Максімавіч Мохаў

Дзмітрый Максімавіч Мохаў
Дата нараджэння	27 ліпеня 1943(1943-07-27) (80 гадоў)
Месца нараджэння	Масляніна, Гарадское паселішча рабочы пасёлак Масляніна[d], Маслянінскі раён, Новасібірская вобласць, РСФСР, СССР
Альма-матар	БПІ (1964) Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1968)
Месца працы	Беларусьфільм Спецыяльныя навукова-рэстаўрацыйныя вытворчыя майстэрні Міністэрства культуры БССР Мінскі мастацка-вытворчы камбінат[d] Тэатр-студыя кінаакцёра Нацыянальнай кінастудыі «Беларусьфільм» Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Член у	Саюз архітэктараў СССР Беларускі саюз архітэктараў БСТД Беларускі саюз мастакоў

Дзмітрый Максімавіч Мохаў (27 ліпеня 1943, с. Масляніна, Новасібірская вобласць) — беларускі архітэктар, мастак-сцэнограф.

Біяграфія

Вучыўся ў 1961—1964 гадах у БПІ. Скончыў у 1968 годзе Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут. З 1965 года працаваў мастаком-дэкаратарам на кінастудыі «Беларусьфільм», начальнікам аддзела ў Спецыялізаваных навукова-рэстаўрацыйных вытворчых майстэрнях Міністэрства культуры БССР, з 1974 г — мастак у Мінскім мастацка-вытворчым камбінаце, у 1983—1994 гг. — галоўны мастак Тэатра-студыі кінаакцёра. З 1985 г. — выкладчык Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў і Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў.

Член Саюза архітэктараў СССР з 1973 г. і Саюза тэатральных дзеячаў СССР з 1985 г. Пражывае ў Мінску.

Творчасць

Мастак-пастаноўшчык фільмаў «Горад майстроў» (1964), «Альпійская балада» (1965), «Хрыстос прызямліўся ў Гародні» (1967), «Я, Францыск Скарына…» (1970).

Аўтар праектаў інтэр’ераў грамадскіх і вытворчых будынкаў, рэстаўрацыі Слуцкай брамы ў Нясвіжы (1971—1973), вялікай залы Жыліцкага палаца (Магілёўская вобласць) і інш.; рэканструкцыі інтэр’ера Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі (усе 1973), ратушы і прылеглых будынкаў у Віцебску (1995).

Аформіў больш за 200 спектакляў у музычных і драматычных тэатрах Расіі, Прыбалтыкі, Сярэдняй Азіі і Каўказа. Сярод спектакляў, аформленых на беларускай сцэне: у Нацыянальным акадэмічным тэатры оперы і балета — «Яўген Анегін» П. Чайкоўскага (1985) і «Князь Наваградскі» А. Бандарэнкі (1992); у Тэатры-студыі кінаакцёра — «Шчасце маё…» А. Чарвінскага (1983), «Гамлет» У. Шэкспіра (1987), «Генералы ў спадніцах» Ж. Ануя (1989); у Гомельскім — «Зойчына кватэра» М. Булгакава (1990), у Гродзенскім — «Уладзімір і Рагнеда» А. Дударава (1998) абласных драматычных тэатрах; у Тэатры юнага гледача — «Маленькі лорд» Ф. Бернета (1998). Для арганізацыі сцэнічнай прасторы выкарыстоўвае трансфармацыю сцэнічнай канструкцый, дэтальную распрацоўку павільёна, жывапіс, светлавую партытуру і ўвасабляе адухоўлены і паэтычны вобраз рэжысёрскай задумы.

Літаратура

• Мохов Дмитрий Максимович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
• С. У. Пешын. Мохаў Дзмітрый Максімавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).