Дэні Халм

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Дэні Халм
Агульная інфармацыя
Пол мужчынскі пол
Спецыялізацыя аўтаспорт
Клуб Brabham[d], Мак-Ларэн, Tyrrell Racing[d], Yeoman Credit Racing[d], All American Racers[d], JPS Team BMW[d], Tom Walkinshaw Racing[d], Perkins Engineering[d] і Bernard White Racing[d]
Нарадзіўся 18 чэрвеня 1936(1936-06-18)[1]
Памёр 4 кастрычніка 1992(1992-10-04)[1] (56 гадоў)
Грамадзянства
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дэні Халм (англ.: Denis Clive "Denny" Hulme, 18 чэрвеня 1936, Нельсан, Новая Зеландыя — 4 кастрычніка 1992, Новы Паўднёвы Уэльс, Аўстралія) — новазеландскі аўтагоншчык, удзельнік чэмпіянатаў свету па аўтагонках у класе Формула-1, чэмпіён свету ў 1967 годзе за каманду Brabham. Першы чэмпіён свету Формулы-1, які памёр ад натуральных прычын (падчас гонкі Bathurst 1000 у яго здарыўся сардэчны прыступ).

Паміж сваім дэбютам у Манака ў 1965 годзе і яго фінальнай гонкай на Гран-Пры ЗША 1974 года ён стартаваў 112 раз, атрымаўшы восем перамог і 33 разы падняўшыся на п’едэстал гонару. Ён таксама заняў трэцяе месца ў агульным заліку ў 1968 і 1972 гадах.

Халм прадэманстраваў ўніверсальнасць, дамініруючы ў Канадска-Амерыканскім Кубку (Can-Am) для спартыўных аўтамабіляў Групы 7. Як член каманды McLaren, якая выйграла пяць тытулаў запар у перыяд з 1967 па 1971 год, ён двойчы выйграваў індывідуальны чэмпіянат пілотаў і чатыры разы займаў другое месца.

Халм сышоў з Формулы-1 у канцы сезона 1974 года, але працягнуў ўдзельнічаць у гонках Australian Touring Cars.

Зноскі

  1. а б Denis Hulme // Find a Grave — 1996. Праверана 9 кастрычніка 2017.