Ліпнікі (Пухавіцкі сельсавет)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Ліпнікі
Выгляд з шашы Н9383
Выгляд з шашы Н9383
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
4 чалавекі (2002)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Аўтамабільны код
5
СААТА
6244852036
Ліпнікі на карце Беларусі ±
Ліпнікі (Пухавіцкі сельсавет) (Беларусь)
Ліпнікі (Пухавіцкі сельсавет)
Ліпнікі (Пухавіцкі сельсавет) (Мінская вобласць)
Ліпнікі (Пухавіцкі сельсавет)

Лі́пнікі[1] (трансліт.: Lipniki, руск.: Липники) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Пухавіцкага сельсавета.

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Названа па прыкметах мясцовасці.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Пад уладай Расійскай імперыі[правіць | правіць зыходнік]

На пачатку 20ст. пасяленне было вядома як урочышча Пухавіцкай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні.

Найноўшы час[правіць | правіць зыходнік]

У Першую сусветную вайну ў лютым — снежні 1918 года была пад акупацыяй войскаў кайзераўскай Германіі.

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.

У жніўні 1919 — ліпені 1920 вёска знаходзілася пад польскай уладай.

Па перапісу 1926 г. вядома як засценак.

Пад час Другой сусветнай вайны з канца чэрвеня 1941 г. да пачатку ліпеня 1944 г. акупіравана нямецкімі войскамі.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • Пачатак ХХ ст.— 6 двароў, 70 жыхароў.
  • 1926 год — 12 двароў, 64 жыхары.
  • 1 студзеня 2002 года — 4 двары, 4 жыхары

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Памяць : Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А. Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. — Мінск : Беларусь, 2003. — 748 с. — 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]