Яўген Данілавіч Буглоў

Яўген Данілавіч Буглоў
Яўген Данілавіч Буглоў
Дата нараджэння	29 кастрычніка 1924 (99 гадоў)
Месца нараджэння	Стрыжанёва[d], Лёзненскі раён, Віцебская акруга, БССР, СССР;
Род дзейнасці	урач
Навуковая сфера	паталагічная фізіялогія
Месца працы	Мінскі медыцынскі інстытут; Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр трансфузіялогіі і медыцынскіх біятэхналогій;
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук
Альма-матар	Віцебскі медыцынскі інстытут (1951); Першы Ленінградскі медыцынскі інстытут імя І. П. Паўлава[d] (1955);
	Медаль «Ветэран працы»

Яўген Данілавіч Бугло́ў (29 кастрычніка 1924) — вучоны ў галіне паталагічнай фізіялогіі, доктар медыцынскіх навук (1972).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў вёсцы Стыжанёва Лёзненскага раёна Віцебскай акругі (Віцебскай вобласці). У час Вялікай Айчыннай вайны — удзельнік баёў на 1-м Прыбалтыйскім фронце, быў цяжка паранены пры вызваленні Рыгі^[1]. Пасля дэмабілізацыі ў 1946 годзе паступіў на вучобу ў Віцебскі медыцынскі інстытут, які скончыў у 1951 годзе і быў накіраваны ў аспірантуру на кафедру паталагічнай фізіялогіі Першага Ленінградскага медыцынскага інстытута імя І. І. Паўлава. У 1955 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «О функциональной связи желудочно-кишечного тракта и печени в норме и патологии»^[2]. З 1955 г. у Беларускім навукова-даследчым інстытуце гематалогіі і пералівання крыві — старшы навуковы супрацоўнік, кіраўнік патафізіялагічнага аддзела, у 1974—1988 гг. дырэктар інстытута і галоўны гематолаг БССР. У 1971 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Стабилизация донорской крови с помощью волокнистого углеводного сорбента — фосфата целлюлозы»^[2]. З 1989 года асістэнт кафедры патафізіялогіі Мінскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута.

Навуковая і грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Я. Д. Буглову належаць навуковыя працы па функцыянальных сувязях страўнікава-кішэчнага тракту і печані, стабілізацыі донарскай крыві з дапамогай фасфатаў цэлюлозы. Аўтар больш за 253 апублікаваных прац, у тым ліку 2 манаграфіі^[2]. Мае 11 аўтарскіх пасведчанняў^[2]. Распрацоўка «Новый способ стабилизации крови» абаронена аўтарскім пасведчаннем і патэнтамі Англіі, ЗША, Германіі, Францыі, Швецыі, Японіі^[2].

Быў членам Вучонага савета Міністэрства аховы здароўя БССР і іншых вучоных саветаў, членам рэдакцыйнага савета часопіса «Гематология и трансфузиология», членам Праўлення Усесаюзнага навуковага таварыства гематолагаў і трансфузіёлагаў, старшынёй праўлення Рэспубліканскага навуковага таварыства гематолагаў і трансфузіёлагаў^[2].

Узнагароды і прэміі[правіць | правіць зыходнік]

Ордэн Айчыннай вайны I ступені,
2 ордэны Працоўнага Чырвонага Сцяга,
медаль «Ветэран працы»,
2 баявых і 10 юбілейных медалёў,
Ганаровыя граматы Вярхоўнага Савета БССР,
Грамата Міністэрства абароны СССР,
3 медаля ВДНГ СССР,
медаль імя М. І. Пірагова,
прэмія Акадэміі навук СССР імя Д. І. Мендзялеева^[2].

Зноскі

↑ Брат по крови (руск.) // СБ. Беларусь сегодня
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Кафедра патологической физиологии — Сотрудники, ранее работавшие на кафедре Архівавана 19 студзеня 2021. (руск.) // Беларускі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Буглоў Яўген Данілавіч // Памяць: гісторыка-дакументальная хроніка Лёзненскага раёна / рэдкал. І. П. Шамякін [і інш.]. — Мн., 1992. — С. 576.
Буглоў Яўген Данілавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — С. 305. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[СБ-1] Брат по крови (руск.) // СБ. Беларусь сегодня

[bsmu-2] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Кафедра патологической физиологии — Сотрудники, ранее работавшие на кафедре Архівавана 19 студзеня 2021. (руск.) // Беларускі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт

[1]

[2]