Рэактыўны артрыт: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
вікіфікацыя |
|||
| Радок 22: | Радок 22: | ||
== Праявы == |
== Праявы == |
||
[[Файл:Feet-Reiters syndrome.jpg|thumb|240px|Сып на скуры ступняў пры рэактыўным артрыце]] |
[[Файл:Feet-Reiters syndrome.jpg|thumb|240px|Сып на скуры ступняў пры рэактыўным артрыце]] |
||
Пасля перанесенай хламідійной урогенітальной інфекцыі рэактыўны артрыт развіваецца ў 1-3% выпадкаў. Пасля кішачнай - у 1,5-4% выпадкаў. Хварэюць людзі ва ўзросце 20-40 гадоў, часцей мужчыны. Урогенітальный рэактыўны артрыт ўзнікае ў мужчын у 20 разоў часцей, чым у жанчын, энтероколитический - у 10 разоў часцей.<ref>[https://otnogi.ru/bolezn/artrit/xlamidijnyj-artrit.html Сімптаматыка і лячэнне артрыту.]</ref> |
|||
| ⚫ | Спачатку хвароба выяўляецца праз [[боль]] і рэзі ў [[Мочаспускальны канал|мочаспускальнага канала]]. Адзначаюцца кароткачасовыя праявы [[Запаленне вачэй|запалення вачэй]] і зрэдку [[панос]]. Пасля ўзнікае боль і [[ацёк]] у суставах пальцаў ног і каленяў, на месцы злучэння сухажылляў з касцямі ля пяткі. Пры гэтым суставы пашкоджваюцца толькі з аднаго боку. [[Скура]] на месцы паражэння становіцца чырвонай або сінюшнай. Таксама могуць узнікаць язвачкі на [[язык]]у, [[Слізістая абалонка|слізістай]] [[рот]]а і палавых органах. На [[ступня]]х і [[Далонь|далонях]] адзначаюцца [[сып]] і плямы<ref name="суставы"/>. |
||
| ⚫ | Спачатку хвароба выяўляецца праз [[боль]] і рэзі ў [[Мочаспускальны канал|мочаспускальнага канала]]. Адзначаюцца кароткачасовыя праявы [[Запаленне вачэй|запалення вачэй]] і зрэдку [[панос]]. Пасля ўзнікае боль і [[ацёк]] у суставах пальцаў ног і каленяў, на месцы злучэння сухажылляў з касцямі ля пяткі. Пры гэтым суставы пашкоджваюцца толькі з аднаго боку. [[Скура]] на месцы паражэння становіцца чырвонай або сінюшнай. Таксама могуць узнікаць язвачкі на [[язык]]у, [[Слізістая абалонка|слізістай]] [[рот]]а і палавых органах. На [[ступня]]х і [[Далонь|далонях]] адзначаюцца [[сып]] і плямы<ref name="суставы" />. |
||
== Даследаванне == |
== Даследаванне == |
||
Версія ад 22:46, 30 верасня 2019
| Рэактыўныя артрапатыі | |
|---|---|
 Унутрыклетачныя ўключэнні Chlamydia trachomatis у светлавым мікраскопе | |
| МКХ-10 | M02. |
| МКБ-10-КМ | M02.30, M02.10, M02.3, M02.1 і M02.8 |
| МКХ-9 | 099.3 |
| МКБ-9-КМ | 099.3[1][2], 711.30[1][2], 711.3[1][2] і 711.40[2] |
| DiseasesDB | 29524 |
| MedlinePlus | 000440 |
| eMedicine | med/1998 |
| MeSH | D016918 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Рэактыўны артрыт (хвароба Рэйтэра; грэч. ἄρθρον + ῖτις — сустаў + запаленне) — запаленне сустава ў выніку заражэння іншага органа хламідыямі і кішачнымі мікраарганізмамі (сальманелы, шыгелы, кампілабактэрыі і іерсініі). Як правіла, развіваецца пры ўмове наяўнасці ў крыві спадчыннага антыгену гістасумяшчальнасці падвіду В27. Хвароба ўзнікае ад хламідыёзу ў 9 разоў часцей у хлопцаў, чым у дзяўчын. Трэць выпадкаў немачы прыпадае на заражэнне іерсініяй, што часцей здараецца ў спякотных краінах (Індыя). Ускладненне хваробы вядзе да калецтва суставаў і пашкоджання ўнутраных органаў (лёгкія, лімфавузлы, нервы, страўнікава-кішачны тракт і сэрца)[3].
Папярэджанне
Прадухіленню хваробы спрыяе палавая аднашлюбнасць, адсутнасць у хаце грызуноў (мышы і пацукі), захоўванне ежы ад псавання, мыццё гародніны і садавіны перад ужываннем і прыгатаваннем. У спякотных краінах для мыцця фруктаў варта выкарыстоўваць бутэляваную ваду[3].
Праявы
Пасля перанесенай хламідійной урогенітальной інфекцыі рэактыўны артрыт развіваецца ў 1-3% выпадкаў. Пасля кішачнай - у 1,5-4% выпадкаў. Хварэюць людзі ва ўзросце 20-40 гадоў, часцей мужчыны. Урогенітальный рэактыўны артрыт ўзнікае ў мужчын у 20 разоў часцей, чым у жанчын, энтероколитический - у 10 разоў часцей.[4]
Спачатку хвароба выяўляецца праз боль і рэзі ў мочаспускальнага канала. Адзначаюцца кароткачасовыя праявы запалення вачэй і зрэдку панос. Пасля ўзнікае боль і ацёк у суставах пальцаў ног і каленяў, на месцы злучэння сухажылляў з касцямі ля пяткі. Пры гэтым суставы пашкоджваюцца толькі з аднаго боку. Скура на месцы паражэння становіцца чырвонай або сінюшнай. Таксама могуць узнікаць язвачкі на языку, слізістай рота і палавых органах. На ступнях і далонях адзначаюцца сып і плямы[3].
Даследаванне
Старажытнагрэчаскі лекар Гіпакрат першым апісаў адначаснае запаленне вачэй і суставаў пры частым і балючым мочаспусканні ў хлопца, які захварэў пасля палавой сувязі. Ад аднолькавых праяў немачы цярпеў генуэзскі мараплавец Хрыстафор Калумб. У 1818 г. англійскі лекар Бенджамін Колінз Бродзі назваў адначасовае запаленне суставаў, вачэй і мочаспуску сімптомамі адной хваробы. У 1916 г. нямецкі лекар Ганс Конрад Рэйтэр устанавіў сувязь захворвання з дызентэрыяй. У выніку хваробу пачалі называць сіндромам Рэйтэра. У 1977 г. некалькі лекараў прапанавалі замяніць назву хваробы на рэактыўны артрыт, бо ў 1947 г. амерыканскі ваенны суд у Нюрнбергу (Баварыя) выкрыў удзел Рэйтэра ў смяротных доследах над сотнямі зняволеных канцлагера Бухенвальд (Цюрынгія, Трэці Рэйх). У 2009 г. за хваробай замацавалася сучасная назва[3].
Зноскі
- ↑ а б в Disease Ontology — 2016. Праверана 15 мая 2019.
- ↑ а б в г Monarch Disease Ontology release 2018-06-29 — 2018-06-29 — 2018. Праверана 28 ліпеня 2018.
- ↑ а б в г Вольга Кулінковіч. Суставы баляць не толькі ў старых // Звязда : газета. — 1 чэрвеня 2011. — № 100 (26973). — С. 3. — ISSN 1990-763x.
- ↑ Сімптаматыка і лячэнне артрыту.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Рэактыўны артрыт
