Надзея Артымовіч

Надзея Артымовіч
Надзея Артымовіч
	польск.: Nadzieja Artymowicz
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	18 лютага 1946
Месца нараджэння	Аўгустова[d], гміна Бельск Падляскі, Бельскі павет, Падляскае ваяводства, Польшча;
Дата смерці	3 кастрычніка 2023 (77 гадоў)
Месца смерці	Бельск Падляскі, Бельскі павет, Падляскае ваяводства, Польшча;
Грамадзянства	Польшча;
Альма-матар	Варшаўскі ўніверсітэт; Беларускі ліцэй імя Браніслава Тарашкевіча ў Бельску Падляскім (1964);
Месца працы	Institute of Industrial Design[d];
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэтка, пісьменніца, перакладчыца
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз польскіх пісьменнікаў[d]; Беларускае літаратурнае аб’яднанне «Белавежа»;
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Надзе́я Артымо́віч (польск.: Nadzieja Artymowicz; нар. 18 лютага 1946, Аўгустова, Бельскі пав., Польшча) — беларуская паэтэса ў Польшчы. Пачала друкавацца ў 1970.

Біяграфічныя звесткі

Дзяцінства Надзеі Артымовіч прайшло ў Бельску-Падляшскім, тут яна хадзіла ў пачатковую школу і Беларускі агульнаадукацыйны ліцэй імя Тарашкевіча. У 1965-67 вывучала рускую філалогію на настаўніцкіх курсах у Беластоку, а ў наступныя гады — беларускую філалогію ў Варшаўскім універсітэце, які закончыла ў 1972. Пасля жыла і працавала (у т.л. перакладчыцай) у Варшаве. Член Саюза польскіх пісьменнікаў з 1986. На пенсіі, жыве ў Бельску-Падляшскім.

Творчасць

Паэтычны дэбют Надзеі Артымовіч адбыўся ў газеце «Ніва» («Ой, ляцелі гусі»). На працягу 1970-75 г. тут было надрукавана 13 прапанаваных паэтэсай вершаў. Пачынаючы з 1976 выйшлі новыя вершы, якіх ужо нямала друкавалася на старонках «Нівы», у «Беларускім календары», часопісе «Маладосць» і інш. Многія з іх датычаць працэсу духоўнай адаптацыі асоб, якія ва ўмовах індустрыялізацыі апынуліся ў віры жыцця вялікіх гарадоў; паэтэса асэнсоўвае гэта, пазбягаючы плыткага сентыменталізму і настальгіі па адыходзячай традыцыйнай вёсцы. У вершах «Мой родны горад», «Грудка зямлі», «Ёсць тое», «П'ю прагна» гучаць патрыятычныя матывы, увасабленнем якіх ёсць пакінуты родны кут, зямля дзяцінства; для іх характэрны ідэйны і эмацыйны зарад, вера і здаровы аптымізм. Значныя мастацкія вартасці выяўляе лірыка кахання (цыкл «Мы так блізка сябе»). Выразна паэтэса паказала сваю творчую манеру ў вялікім цыкле рэфлексійных вершаў «Варшаўскія пейзажы», водгук на разнастайныя праявы жыцця знайшоў тут адлюстраванне як у дыяпазоне праблем, так і ў мастацкіх сродках іх выяўлення.

Зборнікі

«We śnie w bólu słowa» (1979)
«Роздумы» (1981)
«Сезон у белых пейзажах» (1990)
«З неспакойных дарог» (1993)
«Дзверы» (1994, разам з Алесем Разанавым)
«Лагодны час» (1998)
«Адплывае спакойнае неба» (1999)

Зноскі

Літаратура

Туронак Ю. Пейзажы Надзеі Артымовіч // Ніва. 1978. 3 верасня.