Іван Паўлавіч Лісін

Іван Паўлавіч Лісін
Іван Паўлавіч Лісін
Дата нараджэння	10 сакавіка 1914
Месца нараджэння	Маланікольск[d], Тарскі павет[d], Табольская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	7 ліпеня 1944 (30 гадоў)
Месца смерці	Баранавічы, Баранавіцкая вобласць, БССР, СССР;
Месца пахавання	Могілкі на вуліцы Загараднай у Баранавічах;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1941—1944
Званне	Малодшы лейтэнант
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Іван Паўлавіч Лісін (1914—1944) — малодшы лейтэнант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Іван Лісін нарадзіўся 10 сакавіка 1914 года ў вёсцы Мала-Нікольскай Артынскай воласці Тарскога павета Табольскай губерні^[1]. З сялян. Пасля заканчэння чатырох класаў школы працаваў у калгасе, затым на маслазаводзе. У 1937 годзе пераехаў у Амурскую вобласць, працаваў лесасекам. У ліпені 1941 года Лісін быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З лютага 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны^[2].

Да кастрычніка 1943 года сяржант Іван Лісін быў наводчыкам кулямёта 685-га стралковага палка 193-й стралковай дывізіі 65-й арміі Цэнтральнага фронту. Адрозніўся падчас бітвы за Дняпро. 15 кастрычніка 1943 года Лісін з пяццю таварышамі пераправіўся цераз Дняпро ў раёне пасёлка Лоеў Лоеўскага раёна Гомельскай вобласці Беларускай ССР і прыняў актыўны ўдзел у баях за захоп і ўтрыманне плацдарму на яго заходнім беразе, спрыяўшы паспяховай пераправе асноўных сіл палка^[2].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 30 кастрычніка 1943 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і выяўленыя пры гэтым мужнасць і гераічнасць» сяржант Іван Лісін быў ганараваны высокім званнем Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэны Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 1649^[2].

У маі 1944 года Лісін скончыў курсы малодшых лейтэнантаў. 7 ліпеня 1944 года ён загінуў у баі за горад Баранавічы^[2]. Быў пахаваны ў скверы на рагу вуліц Міцкевіча і Савецкай, цяпер паўночна-заходняя частка газона каля помніка Леніну. Пасля прах быў перанесены на мемарыяльныя могілкі на рагу вуліц Камсамольскай і Савецкай (цяпер на іх месцы жылой дом). У рэшце прах Лісіна быў перапахаваны ў брацкай магіле савецкіх воінаў на могілках па вуліцы Загараднай^[3].

Быў таксама ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі^[2].

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У гонар Лісіна названы вуліцы ў Баранавічах і Свабодным, пасёлку Мурамцава, а таксама ўстаноўлены бюст і названа вуліца на станцыі «Талдан»^[2].

Зноскі

↑ Цяпер Мурамцаўскі раён Омскай вобласці
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Іван Паўлавіч Лісін на сайце «Героі краіны»
↑ Пантеон героев в Барановичах застраивают гаражами Архівавана 6 мая 2016.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
Днепр — река героев. Киев, 1983
Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984
Сергиенко А. М. Амурцы — Герои Великой Отечественной. — Благовещенск, 1970
Шлевко Г. М. Ради жизни на земле. — Омск, 1972

[1] Цяпер Мурамцаўскі раён Омскай вобласці

[wh-2] а ^б ^в ^г ^д ^е Іван Паўлавіч Лісін на сайце «Героі краіны»

[tut-3] Пантеон героев в Барановичах застраивают гаражами Архівавана 6 мая 2016.

[1]

[2]

[3]