Перайсці да зместу

Ілоу

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ілоу
Стэла з Бахая
Агульная колькасць
Рэгіёны пражывання Далёкі Усход
Мова ілоу
Рэлігія анімізм, шаманізм
Блізкія этнічныя групы

Ілоу (кіт.: 挹婁) — старажытны народ або група народаў, якая насяляла горныя раёны на паўночным усходзе сучаснага Кітая, поўдні Прыморскага края Расіі і поўначы Карэі.

Паходжанне ілоу не вядома. Магчыма, што былі палеазіятамі, блізкімі да продкаў айнаў і ніўхаў, або сваякамі карэйцаў ці тунгуса-маньчжурскіх народаў. У кітайскіх пісьмовых крыніцах ілоу ўзгадваюцца з пачатку нашай эры. З III ст. - пад назвай сушэнь.

Займаліся жывёлагадоўляй, паляваннем, земляробствам і ткацтвам. У IV ст. перайшлі да конегадоўлі. Умелі будаваць лодкі і нават займаліся пірацтвам. Улетку ілоу нападалі на плямёны, што жылі на берагах Японскага мора, і па рэках пранікалі ва ўнутраныя раёны. Ілоу лічыліся выдатнымі стралкамі з лукаў, апісваліся як цягавітыя воіны. У пашане сярод іх былі мужныя мужчыны. Крадзяжы караліся смерцю, таму адзін аднаго не падманвалі. Спадчына пераходзіла па мужчынскай лініі.

Жылі вялікімі сем'ямі ў заглыбленых зямлянках. Ілоу не мелі пісьма, дамовы заключалі вусна, вопраткі амаль не ведалі, узімку шаравалі цела свіным салам, карысталіся скурамі жывёл. Валасы запляталі. Жалеза і соль не здабывалі. Навершы стрэл рабілі з каменю. У Кітаі былі вядомы футры і яспіс з земляў ілоу.

З IV - V стст. назва ілоу паступова выціскаецца назвай махэ. У VIII ст. увайшлі ў склад дзяржавы Бахай, пасля чаго перасталі ўзгадвацца як самастойны народ.