Ільдэфонс Бобіч

Ільдэфонс Бобіч
Ільдэфонс Бобіч
Адукацыя	Ковенская гімназія[d] (1909); Віленская каталіцкая духоўная семінарыя (1911); Германскі калегіум[d];
Дзейнасць	каталіцкі святар
Месца працы	Віленская беларуская гімназія;
Нараджэнне	10 студзеня 1890; Дзедзіна, Новааляксандраўскі павет[d], Ковенская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	28 красавіка 1944 (54 гады); Іўе, Іўеўскі раён, Баранавіцкая вобласць, БССР, СССР;
Пахаванне	Іўе;
	Творы ў Вікікрыніцах

Ільдэфонс Бобіч (10 студзеня 1890, в. Дзедзіна каля Друі — 28 красавіка 1944, Іўе) — беларускі рэлігійны і культурны дзеяч, каталіцкі святар, прыхільнік беларусізацыі касцёла. З 1930 быў пробашчам Іўі. Супрацоўнічаў з беларускімі часопісамі «Беларус» і «Крыніца». Пахаваны побач касцёла ў Іўі.

У 1909 скончыў Ковенскую гімназію, у 1911 Віленскую духоўную каталіцкую семінарыю. Сябра бел. гуртка семінарыстаў. Вышэйшую духоўную адукацыю атрымаў у Рыме ў Collegium Germanicum (вучыўся з 1912), доктар філасофіі. Дамогся папскага бласлаўлення часопісу для беларусаў-католікаў «Biełarus». 15(28).7.1915 пасвечаны ў святары. Cлужыў вікарыем у Друі і пробашчам на Дзісеншчыне (1917—1920). У 1921—1923 выкладаў Закон Божы ў Віленскай беларускай гімназіі. З 1923 пробашч у мяст. Германавічы. У 1930-44 пробашч і дэкан у мяст. Іўе.

Першае апавяданне «Слёзы» надрукаваў 25.1.1907 у «Нашай ніве». Друкаваўся таксама ў Першым беларускім календары «Нашай нівы», газ. «Biełarus», а пазней у заходнебеларускіх выданнях «Наша думка» і «Беларускія ведамасці». Аўтар працы на беларускай мове «Нядзелішнія эвангеліі і навукі» (т. 1-3, 1921-22), артыкулаў па рэлігійных і культурных пытаннях, вершаў. Склаў 2 кнігі казанняў «Роднае слова ў касцёле» і «Навучайце ўсе народы» (у рукапісах). Асобныя творы перакладаліся на польскую і ўкраінскую мовы. Выступаў у польскіх рэлігійных часопісах «Przegląd Homiletyczny», «Nowa Biblioteka Kaznodziejska». Пераклаў на польскую мову працы Св. Бернара Клервоскага.

Да 1930 актыўна выступаў за шырокае ўвядзенне беларускай мовы ў каталіцкае богаслужэнне. Пераследаваўся польскім святарствам Віленшчыны.

З пачатку 1930-х г. адышоў ад беларускай палітычнай дзейнасці. У гады 2-й сусветнай вайны арыштаваны нямецкімі акупацыйнымі ўладамі. Памёр неўзабаве пасля вызвалення з турмы. Пахаваны каля Петрапаўлаўскага касцёла ў Іўі.