Ірына Аляксандраўна Курачкіна

	Ірына Аляксандраўна Курачкіна
	Агульная інфармацыя
Грамадзянства	Беларусь
Нарадзіўся	17 чэрвеня 1994 (28 гадоў); Ракушава, Круглянскі сельсавет, Круглянскі раён, Магілёўская вобласць, Беларусь;
Рост	165 см
Вага	57 кг
Вагавая; катэгорыя	да 57 кг
Кар'ера	2010 — цяперашні час
Каманда	БФСТ Дынама, ШВСМ Магілёў
Трэнер	Артур Яўгенавіч Зайцаў
Стыль	вольная барацьба
Званні
	Іншая інфармацыя
	Летнія Алімпійскія гульні
	Еўрапейскія гульні
	Чэмпіянаты свету
	Чэмпіянаты Еўропы
	Кубак свету

Ірына Аляксандраўна Курачкіна (нар. 17 чэрвеня 1994, в. Ракушава Круглянскага раёна Магілёўскай вобласці) — беларуская спартсменка, барэц вольнага стылю ў катэгорыі да 57 кг.

Сярэбраны прызёр XXXII летніх Алімпійскіх гульняў 2020 года^[2], чэмпіёнка Еўрапейскіх гульняў 2019 года^[3], чэмпіёнка Еўропы 2018 і 2021 гадоў, бронзавы прызёр чэмпіянатаў свету 2017 і 2019 гадоў і сярэбраны прызёр Чэмпіянату Еўропы 2016 года.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Вырасла ў шматдзетнай сялянскай сям’і^[4]. З 2007 года займалася лёгкай атлетыкай у Бабруйскім дзяржаўным вучылішчы алімпійскага рэзерву, у 2010 годзе з-за траўмы перавялася на аддзяленне вольнай барацьбы^[5]. У 2017 годзе скончыла факультэт фізічнага выхавання МДУ імя А. А. Куляшова^[6].

Уваходзіць у склад жаночай нацыянальнай зборнай Рэспублікі Беларусь па вольнай барацьбе. Шматразовая пераможца і прызёр моладзевых чэмпіянатаў Еўропы і свету. Майстар спорту Рэспублікі Беларусь міжнароднага класа па вольнай барацьбе^[6]. Пражывае ў Бабруйску^[4].

Міжнародныя спаборніцтвы[правіць | правіць зыходнік]

На беларускай паштовай марцы 2021 года Ірына Курачкіна — крайняя злева ў верхнім шэрагу

Год	Месца правядзення	Вагавая катэгорыя	Вынік
Летнія Алімпійскія гульні
2020	Токіа, Японія	жаночая барацьба, да 57 кг	2 месца
Еўрапейскія гульні
2019	Мінск, Беларусь	жаночая барацьба, да 57 кг	1 месца
Чэмпіянаты свету
2019	Нур-Султан, Казахстан	жаночая барацьба, да 57 кг	3 месца
2018	Будапешт, Венгрыя	жаночая барацьба, да 57 кг	15 месца
2017	Парыж, Францыя	жаночая барацьба, да 55 кг	3 месца
2013	Будапешт, Венгрыя	жаночая барацьба, да 51 кг	7 месца
Чэмпіянаты Еўропы
2021	Варшава, Польшча	жаночая барацьба, да 57 кг	1 месца
2020	Рым, Італія	жаночая барацьба, да 57 кг	3 месца
2019	Бухарэст, Румынія	жаночая барацьба, да 57 кг	8 месца
2018	Каспійск, Расія	жаночая барацьба, да 55 кг	1 месца
2016	Рыга, Латвія	жаночая барацьба, да 53 кг	2 месца
2013	Тбілісі, Грузія	жаночая барацьба, да 51 кг	10 месца
Кубкі свету
2020	Белград, Сербія	жаночая барацьба, да 55 кг	1 месца
2018	Такасакі, Японія	каманда	6 месца
2013	Улан-Батар, Манголія	жаночая барацьба, да 51 кг	7 месца

Палітычная пазіцыя[правіць | правіць зыходнік]

Падпісала «Адкрыты зварот спартыўнай супольнасці Беларусі», якая выступае за дзеючую ўладу краіны пасля жорсткіх падаўленняў народных пратэстаў у 2020 годзе^[7].

Узнагароды і званні[правіць | правіць зыходнік]

ганаровае званне Магілёўскага аблвыканкама «Чалавек года Магілёўшчыны-2019»^[8].

Зноскі

↑ ^а ^б Команда // Нацыянальны алімпійскі камітэт Рэспублікі Беларусь — 1991. Праверана 12 жніўня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2570268"></a>
↑ Валерыя Сцяцко.. Ірына Курачкіна заваявала серабро Алімпійскіх гульняў! (бел.). Звязда (5 жніўня 2021). Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Беларуска Ірына Курачкіна выйграла турнір па барацьбе II Еўрапейскіх гульняў (бел.)(недаступная спасылка). Belarus.by (28 чэрвеня 2019). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2021. Праверана 13 жніўня 2021.
↑ ^а ^б Андрей Осмоловский.. «Я ей говорю, замуж пора. А она мне: «Не дури головы, я в спорте»: мама олимпийской призерки по борьбе Ирины Курочкиной рассказала о семье и шестерых дочках (руск.). Комсомольская правда (4 жніўня 2021). Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Бобруйчанка Ирина Курочкина завоевала олимпийское серебро в женской борьбе (руск.)(недаступная спасылка). Бобруйский городской исполнительный комитет (5 жніўня 2021). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2021. Праверана 12 жніўня 2021.
↑ ^а ^б Курочкина Ирина Александровна (руск.). МГУ им. А.А. Кулешова. Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Подписи (нявызн.). Открытое обращение спортивной общественности Беларуси. Праверана 13 жніўня 2021.
↑ Почетного звания «Человек года Могилевщины» по итогам 2019 года удостоены 15 представителей региона (руск.). Могилёвский облисполком (24 сакавіка 2020). Праверана 12 жніўня 2021.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Ірына Курачкіна — профіль на сайце International Wrestling Database

[_c622b71fa105b25d-1] а ^б Команда // Нацыянальны алімпійскі камітэт Рэспублікі Беларусь — 1991. Праверана 12 жніўня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2570268"></a>

[2] Валерыя Сцяцко.. Ірына Курачкіна заваявала серабро Алімпійскіх гульняў! (бел.). Звязда (5 жніўня 2021). Праверана 12 жніўня 2021.

[3] Беларуска Ірына Курачкіна выйграла турнір па барацьбе II Еўрапейскіх гульняў (бел.)(недаступная спасылка). Belarus.by (28 чэрвеня 2019). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2021. Праверана 13 жніўня 2021.

[kp-4] а ^б Андрей Осмоловский.. «Я ей говорю, замуж пора. А она мне: «Не дури головы, я в спорте»: мама олимпийской призерки по борьбе Ирины Курочкиной рассказала о семье и шестерых дочках (руск.). Комсомольская правда (4 жніўня 2021). Праверана 12 жніўня 2021.

[5] Бобруйчанка Ирина Курочкина завоевала олимпийское серебро в женской борьбе (руск.)(недаступная спасылка). Бобруйский городской исполнительный комитет (5 жніўня 2021). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2021. Праверана 12 жніўня 2021.

[msu.by-6] а ^б Курочкина Ирина Александровна (руск.). МГУ им. А.А. Кулешова. Праверана 12 жніўня 2021.

[7] Подписи (нявызн.). Открытое обращение спортивной общественности Беларуси. Праверана 13 жніўня 2021.

[8] Почетного звания «Человек года Могилевщины» по итогам 2019 года удостоены 15 представителей региона (руск.). Могилёвский облисполком (24 сакавіка 2020). Праверана 12 жніўня 2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]