Ірэна Марыняк
| Ірэна Марыняк | |
|---|---|
| польск.: Irena Maryniakowa | |
| Дата нараджэння | 31 мая 1931 (92 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | вучоная, мовазнаўца |
| Навуковая сфера | мовазнаўства[1], польская[1] і руская[1] |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | навуковы прафесар[d][2] (18 чэрвеня 1998) і габілітаваны доктар[3] (1 студзеня 1991) |
| Альма-матар | |
| Узнагароды |
 |
Ірэ́на Мары́няк (польск.: Irena Maryniakowa; нар. 31 мая 1931, Цехановец, Падляскае ваяводства, Польшча) — польскі мовазнавец. Доктар гуманітарных навук (1974), доктар гуманітарных навук у галіне славянскага мовазнаўства (1991), прафесар (1998).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыла ў 1956 годзе Варшаўскі ўніверсітэт. З 1953 працавала ў Польска-савецкім інстытуце ў Варшаве. З 1957 года ў Інстытуце славістыкі Польскай АН, з 1992 загадчыца аддзела беларускай мовы.
Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
Даследуе лексікаграфію, граматычную сістэму мовы, дыялекталогію польска-ўсходнеславянскага пагранічча. Сааўтар «Вялікага руска-польскага слоўніка» (т. 1—2, 1970; 3-е выд. 1986—1987), лексічнага «Атласа усходнеславянскіх гаворак Беласточчыны» (т. 5—7, 1995—1999), працы «Тэксты польскіх гаворак з рэгіёна даўніх паўночна-ўсходніх крэсаў» (1996) і інш. Вывучала мову і побыт старавераў, якія жывуць на тэрыторыі Польшчы («Слоўнік гаворкі старавераў, якія жывуць у Польшчы», 1980, з І. Грэк-Пабіс; «Сінтаксічныя функцыі інфінітыва ў пскоўскай гаворцы і ў гаворцы расіян-старавераў, якія жывуць у Польшчы», 1982, і інш.).
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Марыняк Ірэна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).