Бельканта: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др r2.7.2) (робат дадаў: eu:Bel canto |
др clean up, replaced: {{вызн|1=Бельканта}} → '''Бельканта''', {{вызнч|1=Bel canto}} → '''Bel canto''' using AWB (7794) |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Бельканта''', '''Bel canto''' – італьянскі стыль песні (перакл. “гожыя гукі”, “гожыя песні”), пеўся па ўсёй Еўропе ў XVIII сагоддзі, за выключэннем [[Францыя|Францыі]]. Ён усталёўваў патрэбнасць ў кантролі паветру, хуткасці, дынамічнай гнуткасці, прыгажосці вакалу і віртуозным бляскам. Ён ствараў падзел у [[Опера|Оперы]] і служыў зброяй у дуэлі паміж кастратамі і жанчынамі-спявачкамі. Гэты стыль рэзка падзяляў музычныя элементы ў Опернай драмы. Наступная эра дэкламацыяйнага спявання сцвяржала, што bel canto ёсць больш функцыянальным чым прыгожым, што ён імкунуўся выклікаць толькі энтузіазм у гледачоў. Але як віртуознасць, так і лірычная прыгажосць зараз шануюцца, таму прынцыпы bel canto вывучаюцца ў сучасных школах спявання. |
|||
== Бібліяграфія == |
== Бібліяграфія == |
Версія ад 22:54, 25 сакавіка 2012
Бельканта, Bel canto – італьянскі стыль песні (перакл. “гожыя гукі”, “гожыя песні”), пеўся па ўсёй Еўропе ў XVIII сагоддзі, за выключэннем Францыі. Ён усталёўваў патрэбнасць ў кантролі паветру, хуткасці, дынамічнай гнуткасці, прыгажосці вакалу і віртуозным бляскам. Ён ствараў падзел у Оперы і служыў зброяй у дуэлі паміж кастратамі і жанчынамі-спявачкамі. Гэты стыль рэзка падзяляў музычныя элементы ў Опернай драмы. Наступная эра дэкламацыяйнага спявання сцвяржала, што bel canto ёсць больш функцыянальным чым прыгожым, што ён імкунуўся выклікаць толькі энтузіазм у гледачоў. Але як віртуознасць, так і лірычная прыгажосць зараз шануюцца, таму прынцыпы bel canto вывучаюцца ў сучасных школах спявання.
Бібліяграфія
Duey, Phillip A., Bel Canto and Its Golden Age (1951; repr. 1980); Grout, Donald J., Short History of Opera, 3d ed. (1987); Heriot, Angus, The Castrati in Opera (1956; repr. 1974)