Антон Андрэевіч Сокал-Кутылоўскі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) + лінкі |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
{{вызнч|1=Антон Андрэевіч СОКАЛ-КУТЫЛОЎСКІ}} |
{{вызнч|1=Антон Андрэевіч СОКАЛ-КУТЫЛОЎСКІ}} (7.2.[[1892]], хутар Чырвоная Горка Пінскага павета Мінскай губерні, цяпер [[Лунінецкі раён]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобл.]] — 7.3.1983, [[Шчэцін]], [[Польшча]]), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст. |
||
У 1910 скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю. Настаўнічаў у школах [[Літва|Літвы]]. У 1913-15 вучыўся на Петраградскіх політэхнічных курсах. З 1915 у арміі. Скончыў Казанскае ваеннае вучылішча. Накіраваны прапаршчыкам на фронт. Ваяваў у [[Галіцыя|Галіцыі]] і пад [[Вільня]]й. Капітан. |
|||
З 1917 жыў на сваім хутары. У жніўні [[1918]] выехаў у [[Растоў-на-Доне]]; уступіў у армію генерала Дзянікіна. Потым вярнуўся дадому, быў прызваны ў Чырвоную Армію, адкуль уцёк і перайшоў у армію генерала Юдзеніча, якая дзейнічала ў [[Эстонія|Эстоніі]]. Летам [[1920]] вярнуўся ў [[Беларусь]]. У снежні 1920 узначаліў Слуцкую брыгаду. Пасля падаўлення [[Слуцкае паўстанне|Слуцкага паўстання]] разам з брыгадай перайшоў савецка-польскую мяжу і да мая [[1921]] быў інтэрнаваны. |
|||
У 1921-39 быў праваслаўным святаром, настаўнічаў. |
|||
Арыштаваны 19.6.1941 у [[Германія|Германіі]]. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка [[1941]] да ліпеня [[1944]] працаваў школьным інспектарам у [[Ганцавічы|Ганцавічах]], удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік [[Беларуская краёвая абарона|Беларускай краёвай абароны]]. |
|||
Арыштаваны 30.4.[[1945]]. Да лістапада 1947 знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе [[1957]] па амністыі. |
|||
Апошнія гады правёў у Шчэціне. Напісаў успаміны пра Слуцкае паўстанне 1920. |
|||
{{літ|1=|Грынь А., Міхнюк У. Следству вядома…: (Па старонках справы А. Сокал-Кутылоўскага з архіва КДБ) // Полымя. 1994, № 11| Як судзілі Антона Сокал-Кутылоўскага: Жыцьцярыс… Берасьце, 2000| ЭГБ, т. 6-1.|Від=Б}} |
{{літ|1=|Грынь А., Міхнюк У. Следству вядома…: (Па старонках справы А. Сокал-Кутылоўскага з архіва КДБ) // Полымя. 1994, № 11| Як судзілі Антона Сокал-Кутылоўскага: Жыцьцярыс… Берасьце, 2000| ЭГБ, т. 6-1.|Від=Б}} |
||
=== У Сеціве === |
=== У Сеціве === |
||
*[http://pakutniki.narod.ru/ Пакутнікі Беларусі] |
*[http://pakutniki.narod.ru/ Пакутнікі Беларусі] |
||
{{DEFAULTSORT:Сокал-Кутылоўскі Антон Андрэевіч}} |
|||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
[[Катэгорыя:Асобы]] |
||
Версія ад 16:19, 16 кастрычніка 2008
Шаблон:Вызнч (7.2.1892, хутар Чырвоная Горка Пінскага павета Мінскай губерні, цяпер Лунінецкі раён Брэсцкай вобл. — 7.3.1983, Шчэцін, Польшча), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст.
У 1910 скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю. Настаўнічаў у школах Літвы. У 1913-15 вучыўся на Петраградскіх політэхнічных курсах. З 1915 у арміі. Скончыў Казанскае ваеннае вучылішча. Накіраваны прапаршчыкам на фронт. Ваяваў у Галіцыі і пад Вільняй. Капітан.
З 1917 жыў на сваім хутары. У жніўні 1918 выехаў у Растоў-на-Доне; уступіў у армію генерала Дзянікіна. Потым вярнуўся дадому, быў прызваны ў Чырвоную Армію, адкуль уцёк і перайшоў у армію генерала Юдзеніча, якая дзейнічала ў Эстоніі. Летам 1920 вярнуўся ў Беларусь. У снежні 1920 узначаліў Слуцкую брыгаду. Пасля падаўлення Слуцкага паўстання разам з брыгадай перайшоў савецка-польскую мяжу і да мая 1921 быў інтэрнаваны.
У 1921-39 быў праваслаўным святаром, настаўнічаў.
Арыштаваны 19.6.1941 у Германіі. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка 1941 да ліпеня 1944 працаваў школьным інспектарам у Ганцавічах, удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік Беларускай краёвай абароны.
Арыштаваны 30.4.1945. Да лістапада 1947 знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе 1957 па амністыі.
Апошнія гады правёў у Шчэціне. Напісаў успаміны пра Слуцкае паўстанне 1920.