Кітовая акула: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
M.L.Bot (размовы | уклад)
др выдал. шаблона, replaced: {{Link GA| → {{subst:Void| (3) using AWB
Няма тлумачэння праўкі
Радок 32: Радок 32:
| eol = 28519
| eol = 28519
}}
}}
'''Кітовая акула''' (''Rhincodon typus'') — самы буйны від акулы, а таксама самы буйны прадстаўнік сярод рыб, што жывуць сёння. Хаця, па аповядах некаторых сведкаў, ім сустракаліся экземпляры даўжынёй ад 18 да 20 м, самая буйная калі-небудзь вымераная асобіна налічвава даўжыню 13,7 м. Вага кітовых акул можа дасягаць 12 т. Нягледзячы на вялікія памеры, кітовая акула для чалавека абсалютна бяспечная, бо харчуецца, як [[гіганцкая акула]] і [[акула-велікарот]] выключна планктонам і іншымі дробнымі арганізмамі, якіх яна фільтруе, уцягваючы ў пашчу ваду.
'''Кітовая акула''' (''Rhincodon typus'') — самы буйны від акулы, а таксама самы буйны прадстаўнік сярод рыб, што жывуць сёння. Хаця, па аповядах некаторых сведкаў, ім сустракаліся экземпляры даўжынёй ад 18 да 20 м, самая буйная калі-небудзь вымераная асобіна налічвава даўжыню 13,7 м. Вага можа дасягаць 12 т. Нягледзячы на вялікія памеры, кітовая акула для чалавека абсалютна бяспечная, бо харчуецца (як [[гіганцкая акула]] і [[акула-велікарот]]) выключна планктонам і іншымі дробнымі арганізмамі, якіх яна фільтруе, уцягваючы ў пашчу ваду.


Кітовая акула з'яўляецца адзіным відам ў родзе ''Rhincodon'', які ў сваю чаргу адзіны ў сямействе кітовых акул (''Rhincodontidae''). Кітовыя акулы адносяцца да атраду вабегонгападобных.
Кітовая акула з'яўляецца адзіным відам ў родзе ''Rhincodon'', які ў сваю чаргу адзіны ў сямействе кітовых акул (''Rhincodontidae'') і адносіцца да атраду вабегонгападобных.


== Апісанне ==
{{зноскі}}
У кітовай акулы магутнае, цяжкае цела, параўнальна малая галава з ротам на канцы, маленькімі вачыма і вельмі вялікімі жабернымі шчылінамі. Уздоўж бакоў тулава выцягваюцца грабяні. Хваставы плаўнік мае форму месяца, а яго вось крута павернута ўверх. Цёмна-шэрае ці карычневае цела ўсеяна шматлікімі белымі або жаўтаватымі плямамі. Зубы вельмі дробныя і шматлікія (да 15 тысяч).


== Пашырэнне ==
Распаўсюджана ў трапічных і субтрапічных водах, дзе часам трапляецца чародамі. Сустракаецца ва ўсіх акіянах, звычайная ля [[Філіпіны|Філіпінскіх астравоў]], Паўднёвай [[Каліфорнія|Каліфорніі]], водах [[Куба|Кубы]] і інш. Вельмі рэдка назіраецца па-за цеплаводнымі раёнамі. Пелагічная, назіраецца ў паверхневых слаях вады.


== Асаблівасці біялогіі ==
Харчуецца дробнымі планктоннымі жывёламі: ракападобнымі, невялікімі рыбамі, кальмарамі. Паволі рухаецца з шырока адкрытай пашчай і збірае ежу ў ротавую поласць. Калі акула закрывае рот, вада прафільтроўваецца скрозь жаберныя адтуліны цераз асаблівае сіта, утворанае мяккай губчатай тканкай, якая падтрымліваецца храсткамі, што злучаюць жаберныя дугі. Затым адцэджаныя кармавыя арганізмы праз вузкі стрававод трапляюць у страўнік. Зубы пры такім спосабе жыўлення служаць не для кусання, а для затрымання здабычы ў роце.


Размнажаецца адкладваннем яец, заключаых у рагавыя капсулы.


{{зноскі}}


[[Катэгорыя:Акулы]]
[[Катэгорыя:Акулы]]

Версія ад 21:24, 20 студзеня 2016

Кітовая акула
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Rhincodon typus Smith, 1829

Сінонімы
  • Micristodus punctatus Gill, 1865[1]
  • Rhicodon typus Smith, 1828[1]
  • Rhineodon typus Smith, 1828[1]
  • Rhiniodon typus[1]
  • Rhinodon pentalineatus Kishinouye, 1901[1]
  • Rhinodon typicus Müller & Henle, 1839[1]
  • Rhinodon typicus Smith, 1845[1]
  • Rhinodon typus[1]
Арэал

выява

Ахоўны статус
Знаходзяцца ва ўразлівым становішчы
Уразлівыя
IUCN 3.1 Vulnerable : / 19488

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  159857
NCBI  259920
EOL  28519
FW  170186

Кітовая акула (Rhincodon typus) — самы буйны від акулы, а таксама самы буйны прадстаўнік сярод рыб, што жывуць сёння. Хаця, па аповядах некаторых сведкаў, ім сустракаліся экземпляры даўжынёй ад 18 да 20 м, самая буйная калі-небудзь вымераная асобіна налічвава даўжыню 13,7 м. Вага можа дасягаць 12 т. Нягледзячы на вялікія памеры, кітовая акула для чалавека абсалютна бяспечная, бо харчуецца (як гіганцкая акула і акула-велікарот) выключна планктонам і іншымі дробнымі арганізмамі, якіх яна фільтруе, уцягваючы ў пашчу ваду.

Кітовая акула з'яўляецца адзіным відам ў родзе Rhincodon, які ў сваю чаргу адзіны ў сямействе кітовых акул (Rhincodontidae) і адносіцца да атраду вабегонгападобных.

Апісанне

У кітовай акулы магутнае, цяжкае цела, параўнальна малая галава з ротам на канцы, маленькімі вачыма і вельмі вялікімі жабернымі шчылінамі. Уздоўж бакоў тулава выцягваюцца грабяні. Хваставы плаўнік мае форму месяца, а яго вось крута павернута ўверх. Цёмна-шэрае ці карычневае цела ўсеяна шматлікімі белымі або жаўтаватымі плямамі. Зубы вельмі дробныя і шматлікія (да 15 тысяч).

Пашырэнне

Распаўсюджана ў трапічных і субтрапічных водах, дзе часам трапляецца чародамі. Сустракаецца ва ўсіх акіянах, звычайная ля Філіпінскіх астравоў, Паўднёвай Каліфорніі, водах Кубы і інш. Вельмі рэдка назіраецца па-за цеплаводнымі раёнамі. Пелагічная, назіраецца ў паверхневых слаях вады.

Асаблівасці біялогіі

Харчуецца дробнымі планктоннымі жывёламі: ракападобнымі, невялікімі рыбамі, кальмарамі. Паволі рухаецца з шырока адкрытай пашчай і збірае ежу ў ротавую поласць. Калі акула закрывае рот, вада прафільтроўваецца скрозь жаберныя адтуліны цераз асаблівае сіта, утворанае мяккай губчатай тканкай, якая падтрымліваецца храсткамі, што злучаюць жаберныя дугі. Затым адцэджаныя кармавыя арганізмы праз вузкі стрававод трапляюць у страўнік. Зубы пры такім спосабе жыўлення служаць не для кусання, а для затрымання здабычы ў роце.

Размнажаецца адкладваннем яец, заключаых у рагавыя капсулы.

Зноскі

  1. а б в г д е ё ж Систематика и синонимия (англ.). BioLib. Праверана 4 верасня 2011.