Плябанія: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
др афармленне |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Значэнні2|выяўленне=тэкст|Парафія|3=двор святара}} |
|||
| ⚫ | |||
{{Значэнні2|тып=не блытаць|Парафія|парафіяй (плябаніяй, прыходам)|базавай арганізацыйнай адзінкай у хрысціянскіх цэрквах.}} |
|||
| ⚫ | '''Пляба́нія''' (праз |
||
{{Значэнні}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | '''Пляба́нія''' (праз {{lang-pl|plebania}} з сярэднелацінскага ''plebania'' ад {{lang-la|plebs}} — народ) — двор святара [[каталіцтва|каталіцкай]], рэфарматарскай або ўніяцкай царквы ў [[Польшча|Польшчы]] і [[Беларусь|Беларусі]]. У рымска-каталіцкай царкве ад назвы святарскага двара ''плябаніяй'' часта называюць агулам [[Парафія|царкоўную парафію (прыход)]]. |
||
Вядомы з 16 ст. На Беларусі аснову двара, які звычайна размяшчаўся каля храма, складалі жылы дом і гаспадарчыя пабудовы (свіран, хлявы, стайня і інш.). Забудова часцей была драўляная (хата 3-камерная) і вырашалася ў традыцыях народнага [[дойлідства]]. |
Вядомы з 16 ст. На Беларусі аснову двара, які звычайна размяшчаўся каля храма, складалі жылы дом і гаспадарчыя пабудовы (свіран, хлявы, стайня і інш.). Забудова часцей была драўляная (хата 3-камерная) і вырашалася ў традыцыях народнага [[дойлідства]]. |
||
Некаторыя дамы мелі ганкі, галерэі, падчэні на галоўным фасадзе (Ішкалдзь Баранавіцкага, Касцяневічы Вілейскага раёнаў, 19 ст.). З канца 19 ст. будавалі плябаніі больш складанай планіровачнай структуры: 2-павярховыя, мураваныя (Мядзел, Глыбокае, Мінск і інш.). Выкарыстоўваліся плябаніі і як своеасаблівыя грамадскія цэнтры (друкарня ў [[Плябанія, Нясвіж|нясвіжскай плябаніі]], 18 ст.). Сучасныя плябаніі маюць шматфункцыянальныя залы для сходаў, бібліятэкі, вучэбныя і |
Некаторыя дамы мелі ганкі, галерэі, падчэні на галоўным фасадзе (Ішкалдзь Баранавіцкага, Касцяневічы Вілейскага раёнаў, 19 ст.). З канца 19 ст. будавалі плябаніі больш складанай планіровачнай структуры: 2-павярховыя, мураваныя (Мядзел, Глыбокае, Мінск і інш.). Выкарыстоўваліся плябаніі і як своеасаблівыя грамадскія цэнтры (друкарня ў [[Плябанія, Нясвіж|нясвіжскай плябаніі]], 18 ст.). Сучасныя плябаніі маюць шматфункцыянальныя залы для сходаў, бібліятэкі, вучэбныя і камп'ютэрныя класы, канцылярыі і інш. (плябанія ў Смаргоні, 2000, архітэктар А. Базевіч). |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
* Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат |
* Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-11-0198-2 (т. 12), ISBN 985-11-0035-8. |
||
[[Катэгорыя:Будынкі і збудаванні]] |
[[Катэгорыя:Будынкі і збудаванні]] |
||
Версія ад 15:32, 8 студзеня 2017
Пляба́нія (праз польск.: plebania з сярэднелацінскага plebania ад лац.: plebs — народ) — двор святара каталіцкай, рэфарматарскай або ўніяцкай царквы ў Польшчы і Беларусі. У рымска-каталіцкай царкве ад назвы святарскага двара плябаніяй часта называюць агулам царкоўную парафію (прыход).
Вядомы з 16 ст. На Беларусі аснову двара, які звычайна размяшчаўся каля храма, складалі жылы дом і гаспадарчыя пабудовы (свіран, хлявы, стайня і інш.). Забудова часцей была драўляная (хата 3-камерная) і вырашалася ў традыцыях народнага дойлідства.
Некаторыя дамы мелі ганкі, галерэі, падчэні на галоўным фасадзе (Ішкалдзь Баранавіцкага, Касцяневічы Вілейскага раёнаў, 19 ст.). З канца 19 ст. будавалі плябаніі больш складанай планіровачнай структуры: 2-павярховыя, мураваныя (Мядзел, Глыбокае, Мінск і інш.). Выкарыстоўваліся плябаніі і як своеасаблівыя грамадскія цэнтры (друкарня ў нясвіжскай плябаніі, 18 ст.). Сучасныя плябаніі маюць шматфункцыянальныя залы для сходаў, бібліятэкі, вучэбныя і камп'ютэрныя класы, канцылярыі і інш. (плябанія ў Смаргоні, 2000, архітэктар А. Базевіч).
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-11-0198-2 (т. 12), ISBN 985-11-0035-8.