Алег Аляксандравіч Ктатараў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Алег Аляксандравіч Ктатараў
Нараджэнне 15 чэрвеня 1919(1919-06-15)
Смерць 11 снежня 1974(1974-12-11) (55 гадоў)
Месца пахавання
Партыя
Адукацыя
Дзейнасць дзяржаўны дзеяч
Месца працы
Узнагароды
ордэн Леніна ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Ордэн «Знак Пашаны»
Дзяржаўная прэмія СССР

Алег Аляксандравіч Ктатараў (15 чэрвеня 1919, г. Хвалынск, Саратаўская вобласць — 11 снежня 1974) — беларускі дзяржаўны дзеяч. Член ЦК КПБ Беларусі, дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1963—1967), дэлегат XX з’езда КПСС.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1941 года скончыў вучобу ў Маскоўскім дзяржаўным інстытуце нафты і газу імя І. М. Губкіна па спецыяльнасці «Тэхналогія перапрацоўкі нафты і газу».

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны быў прызваны ў армію, але неўзабаве як спецыяліст-нафтаперапрацоўшчык быў адкліканы з войска ў Міністэрства нафтавай прамысловасці СССР і камандзіраваны на працу ў г. Орск Арэнбургскай вобласці, дзе ён працаваў на нафтаперапрацоўчым заводзе імя В. П. Чкалава.

У 1949 года па загаду Міністэрства яго камандзіравалі ў Чарнікаўск Башкірскай АССР, дзе да 1956 года працаваў на пасадах начальніка вытворча-тэхнічнага аддзела і галоўнага інжынера Чарнікаўскага НПЗ, а затым — дырэктара Новаўфімскага НПЗ.

З 1956 года — у цэнтральным апараце Міністэрства хімічнай прамысловасці, намеснік начальніка Галоўнага ўпраўлення па перапрацоўцы нафты і вытворчасці штучнага вадкага паліва. У 1957 года камандзіраваны ў КНР для аказання тэхнічнай дапамогі па будаўніцтве завода і перапрацоўцы нафты; затым — на будаўніцтва Новаяраслаўскага НПЗ.

У 1958 годзе накіраваны на будаўніцтва Полацкага нафтаперапрацоўчага завода. А. А. Ктатараў — першы дырэктар прадпрыемства. Пад яго кіраўніцтвам была ўведзена ў эксплуатацыю ўстаноўка па перапрацоўцы нафты АВТ-1. Дзякуючы яго ініцыятыве, пачала развівацца сацыяльная сфера: адкрываліся крамы, дзіцячыя сады, моладзевыя інтэрнаты, будавалася жыллё.

У 1963 годзе прызначаны намеснікам старшыні Савета народнай гаспадаркі БССР па нафтаперапрацоўцы, хіміі і мікрабіялагічнай прамысловасці. З 1965 года — першы намеснік міністра нафтаперапрацоўчай і нафтахімічнай прамысловасці СССР.

Імя Ктатарава носіць адна з вуліц Наваполацка, у горадзе ўсталяваныя бюст і мемарыяльная дошка.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Працоўнага Чырвонага Сцяга, «Знак Пашаны». За вялікі ўклад у навукова-тэхнічны прагрэс галіны, стварэнне і прамысловае ўкараненне ўстаноўкі АВТ-6 на Полацкім НПЗ у 1970 годзе яму прысуджана Дзяржаўная прэмія СССР. Ганаровы грамадзянін г. Наваполацка.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Вахрамеева, И. Улица Двинская — часть генерального плана Олега Ктаторова / И. Вахрамеева // Вестник Нафтана (Новополоцк). — 2014. — 14 июня. — С. 1, 3.
  • Ктаторов Олег Александрович // Почётные граждане белорусских городов : биографический справочник / Б. Д. Долготович. — Минск : Беларусь, 2008. — С. 89.
  • Ктаторов Олег Александрович // Почетные граждане города Новополоцка / [сост. С. Б. Филиппенкова; ред. совет: Н. М. Марченко, В. К. Мартыненко, М. В. Караваева]. — Новополоцк : ПГУ, 2015. — С. 5.
  • Кулешова, Е. А. Большой заплыв / Е. А. Кулешова; беседовал В. Факеев // Новополоцк сегодня. — 2017. — 14 марта. — С. 5.
  • Тетерук, В. Первый директор первого белорусского НПЗ / В. Тетерук // Вестник Нафтана (Новополоцк). — 2009. — 11 июля. — С. 3.
  • Факеев, В. Большак отечественной нефтехимии / В. Факеев // Новая газета (Наваполацк). — 2010. — 6 лют. — С. 2.
  • Факеев, В. Первый директор / В. Факеев // Новая газета (Наваполацк). — 2009. — 17 ліп. — С. 2.
  • Факеев, В. Футбол и память / В. Факеев // Вестник Нафтана (Новополоцк). — 2010. — 6 февр. — С. 6.
  • Факеев, В. Гений места / В. Факеев // Новая газета (Наваполацк). — 2014. — 20 июня. — С. 4.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]