Алесь Юркойць
| Алесь Юркойць | |
|---|---|
| Род дзейнасці | краязнавец, грамадскі дзеяч |
| Дата нараджэння | 23 жніўня 1971 (52 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Месца працы |
|
| Альма-матар |
|
Алесь Юркойць (23 жніўня 1971[1], Варняны, Астравецкі раён) — беларускі краязнаўца і грамадскі дзяяч.
Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся на Астравеччыне. Скончыў геаграфічны факультэт БДУ (1993).
Алесь Юркойць вядомы як адзін з рухавікоў беларускага нацыянальнага жыцця ў рэгіёне, стварыў краязнаўчае таварыства «Вільняр». Усталяваў памятныя камяні і шыльды паэтам Казіміру Сваяку ў Вільні і Янку Быліну ў Клюшчанах; адкрыў музей братоў Стаповічаў у вёсцы Барані; арганізаваў міжнародныя пленэры жывапісцаў і скульптараў, паэтычны слэм; правёў шмат лекцый, кніжных прэеэнтацый, вандровак і экскурсій; паставіў помнік у вёсцы Слабодка да юбілею паўстання Кастуся Каліноўскага; адшукаў 20-ы пункт Дугі Струвэ; арганізаваў «Касінерскі фэст».
Амаль 20 гадоў адпрацаваў інспектарам на Ашмянскай мытні. З жонкай Ганнай гадавалі трох дзетак.
Вясной 2015 году былі затрыманыя больш за паўсотні супрацоўнікаў пункту пропуску «Каменны Лог». Супраць мытнікаў завялі пяць крымінальных спраў за спрыянне ў «кантрабандзе кветак». Віны не прызнаў, у верасні 2017 Алеся Юркойця асудзілі на 7 гадоў. Яму і судоваму працэсу ашмянскіх мытнікаў прысвечаная кніга Сяргея Дубаўца «Тантамарэскі» (2019).
24 сакавіка 2021 пасля 6-гадовага зняволення Алесь Юркойць выйшаў на волю[2].
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Дубавец С. Тантамарэскі. Гісторыя аднаго працэсу. (Бібліятэка Свабоды. ХХІ стагодзьдзе). — Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2019. — 356 с.: іл. ISBN 978-0-929849-52-2