Аляксандр Фаміч Пагоскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксандр Фаміч Пагоскі
Асабістыя звесткі
Псеўданімы Армеец, Фомич А., Щираго Ив Меркулыч і Щирый Ива Меркулыч
Дата нараджэння 26 лютага (9 сакавіка) 1816
Месца нараджэння
Дата смерці 26 жніўня (7 верасня) 1874 (58 гадоў)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, празаік, паэт, драматург, выдавец
Мова твораў руская

Аляксандр Фаміч Паго́скі[1] (руск.: Александр Фомич Погосский;9 сакавіка 1816 — 7 верасня 1874) — рускі пісьменнік, выдавец. Псеўданімы: Армеец; Фомич А.; Щираго Ив Меркулыч; Щирый Ива Меркулыч[2]. Крыптанімы: А. П.; П.[2]

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Полацку ў дваранскай сям’і. Разам з бацькамі пераехаў у Санкт-Пецярбург. Вучыўся ў Санкт-Пецярбургскім вучылішчы вышэйшых навук[1]. У 1831 годзе паступіў на ваенную службу. Выйшаў у адстаўку ў 1843 годзе ў чыне падпаручніка. Да 1862 года быў на службе ў Дэпартаменце карабельных лясоў. Працаваў у Санкт-Пецярбургскім камітэце пісьменнасці, а з 1870 года быў яго старшынёй. У 1873 гадзе быў прызначаны інспектарам экіпажных школ пісьменнасці Балтыйскага флоту.

Памёр 7 верасня 1874 года. Пахаваны на Воўкаўскіх лютэранскіх могілках у Санкт-Пецярбургу.

Творчасць і выдавецкая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Літаратурную дзейнасць А. Ф. Пагоскі пачаў у 1840-х гадах. У часопісе «Чтения для солдат» было надрукавана яго першае апавяданне. Выдаваў часопісы «Солдатская беседа» (1853—1863), «Досуг и дело» (1867—1874), «Народная беседа». Аўтар празаічных, вершаваных і драматычных твораў, сярод якіх «Салдацкія нататкі» (1855), «Дзед Назарыч» (1860), «Няздольны чалавек» (1867), «Маёрская дачка» (1869), «Старыкі» (1871), «Абарона Севастопаля. Гутаркі пра вайну 1853—1856 года» (1873—1874), «Падасінавікі» (1881), «Суд прадбачання» і інш. Таксама пісаў пабасенкі і анекдоты.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]