Аляксей Мікалаевіч Арастовіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксей Мікалаевіч Арастовіч
укр.: Олексій Миколайович Арестович
Oleksiy Arestovych (cropped).jpg
Нараджэнне 3 жніўня 1975(1975-08-03) (47 гадоў)
Партыя
Адукацыя
Дзейнасць акцёр, блогер, ваенны, аналітык, перакладчык, палітычны журналіст, відэаблогер
Званне падпалкоўнік[d][1]
Узнагароды
Gold Play Button Silver Play Button
President's Award for Anti-Terrorist Operation Service Mark of Esteem Badge
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Арастовіч.

Аляксей Мікалаевіч Арастовіч (нар. 3 жніўня 1975, Грузія) — украінскі палітык, разведчык, блогер, палітычны і ваенны аглядальнік, калумніст інтэрнэт-СМІ, акцёр, арганізатар псіхалагічных семінараў і трэнінгаў і дабрачыннага фонду для псіхалагічнай падтрымкі вайскоўцам у зоне АТА (2014—2017)[2].

Спікер ТКГ і саветнік па інфармацыйнай палітыцы кіраўніка ўкраінскай дэлегацыі ў Мінскай групе[3]. Пазаштатны саветнік кіраўніка Офіса Прэзідэнта Украіны Андрэя Ермака  (руск.) (бел. па пытаннях стратэгічных камунікацый у сферы нацыянальнай бяспекі і абароны[4][5][6]. Падпалкоўнік (2022)[7].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Бацька этнічны беларус са Слуцка[8]. Частку дзяцінства правёў у Беларусі[9].

Кадравы афіцэр Узброеных сіл Украіны, разведчык, капітан запасу. Службовая дзейнасць была звязана з распрацоўкамі ў галіне аператыўнай псіхалогіі, канфлікталогіі і псіхалогіі экстрэмальных сітуацый. Заснавальнік грамадскай арганізацыі «Народны рэзервіст» па падрыхтоўцы дабравольцаў для войска, ваенны эксперт[10].

Арганізатар псіхалагічных семінараў і трэнінгаў і дабрачыннага фонду для псіхалагічнай падтрымкі ўдзельнікаў АТА (2014—2017)[11]. Дарадца ўкраінскай дэлегацыі ў Трохбаковай кантактнай групе[12].

З 1 снежня 2020 года дарадца Офіса Прэзідэнта Украіны[13].

Зноскі

  1. ↑ https://tsn.ua/ato/arestovichu-prisvoyili-viyskove-zvannya-pidpolkovnika-foto-2027623.html
  2. ↑ Виталий Саенко. Аваков опубликовал видео, где Арестович называет АТО "курортом для мальчиков" - тот отреагировал. unian.net. УНІАН (14 верасня 2021). Архівавана з першакрыніцы 16 верасня 2021.
  3. ↑ Петр Швец, Сергей Барбу, Татьяна Триполка. Новое назначение в ТКГ: кто такой Арестович и за что его критикуют – сюжет. 5.ua. 5 канал (29 кастрычніка 2020). Архівавана з першакрыніцы 27 кастрычніка 2021.
  4. ↑ Максим Сидоржевский. Київ каже про відсутність прогресу на переговорах ТКГ. dw.com. Deutsche Welle (9 чэрвеня 2021).
  5. ↑ Катерина Коберник, Мария Жартовская. Алексей Арестович – о Ермаке, Коломойском, ТКГ. babel.ua. Бабель (24 снежня 2020). Архівавана з першакрыніцы 16 верасня 2021.
  6. ↑ Я – не патриот: биография и громкие скандалы с участием Алексея Арестовича. 24tv.ua. 24 канал (17 сакавіка 2021). Архівавана з першакрыніцы 16 верасня 2021.
  7. ↑ «За очередную Чернобаевку»: Арестовичу присвоили звание подполковника. Архівавана з першакрыніцы 3 красавіка 2022.
  8. ↑ https://www.svaboda.org/a/31732273.html
  9. ↑ Арестович: Обращение к беларуским военным
  10. ↑ Украінскі ваенны эксперт: Размова ўжо ідзе пра захаванне Кіева Архівавана 1 сакавіка 2022.
  11. ↑ СПРАВА ШЕРЕМЕТА ТА ЗУСТРІЧ ЗЕЛЕНСЬКОГО З ПУТІНИМ — ПРОГНОЗИ АРЕСТОВИЧА
  12. ↑ Кіеў не згаджаецца на аднаўленне перамоваў па Данбасу ў Мінску
  13. ↑ Арестовича призначили радником делегації у ТКГ з інформаційної політики

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксей_Мікалаевіч_Арастовіч&oldid=4289622"