Перайсці да зместу

Аляксей Мікалаевіч Арастовіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксей Мікалаевіч Арастовіч
укр.: Олексій Миколайович Арестович
руск.: Алексей Николаевич Арестович
Нараджэнне 3 жніўня 1975(1975-08-03) (49 гадоў)
Партыя
Адукацыя
Званне падпалкоўнік[d][1]
Узнагароды
Gold Play Button Silver Play Button
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Арастовіч.

Аляксей Мікалаевіч Арастовіч (нар. 3 жніўня 1975, Грузінская ССР) — украінскі палітык, разведчык, блогер, палітычны і ваенны аглядальнік, калумніст інтэрнэт-СМІ, акцёр, арганізатар псіхалагічных семінараў і трэнінгаў і дабрачыннага фонду для псіхалагічнай падтрымкі вайскоўцам у зоне АТА (2014—2017)[2].

Спікер ТКГ і саветнік па інфармацыйнай палітыцы кіраўніка ўкраінскай дэлегацыі ў Мінскай групе[3]. Пазаштатны саветнік кіраўніка Офіса Прэзідэнта Украіны Андрэя Ермака па пытаннях стратэгічных камунікацый у сферы нацыянальнай бяспекі і абароны[4][5][6]. Падпалкоўнік (2022)[7].

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 3 жніўня 1975 года. Бацька — этнічны беларус са Слуцка[8]. Частку дзяцінства правёў у Беларусі[9].

Кадравы афіцэр Узброеных сіл Украіны, разведчык, капітан запасу. Службовая дзейнасць была звязана з распрацоўкамі ў галіне аператыўнай псіхалогіі, канфлікталогіі і псіхалогіі экстрэмальных сітуацый. Заснавальнік грамадскай арганізацыі «Народны рэзервіст» па падрыхтоўцы дабравольцаў для войска, ваенны эксперт[10].

Арганізатар псіхалагічных семінараў і трэнінгаў і дабрачыннага фонду для псіхалагічнай падтрымкі ўдзельнікаў АТА (2014—2017)[11]. Дарадца ўкраінскай дэлегацыі ў Трохбаковай кантактнай групе[12].

Пазаштатны дарадца Офіса Прэзідэнта Украіны з 1 снежня 2020 года[13] да 17 студзеня 2023 года.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ https://tsn.ua/ato/arestovichu-prisvoyili-viyskove-zvannya-pidpolkovnika-foto-2027623.html
  2. ↑ Виталий Саенко. Аваков опубликовал видео, где Арестович называет АТО "курортом для мальчиков" - тот отреагировал. unian.net. УНІАН (14 верасня 2021). Архівавана з першакрыніцы 16 верасня 2021. Праверана 16 верасня 2021.
  3. ↑ Петр Швец, Сергей Барбу, Татьяна Триполка. Новое назначение в ТКГ: кто такой Арестович и за что его критикуют – сюжет. 5.ua. 5 канал (29 кастрычніка 2020). Архівавана з першакрыніцы 27 кастрычніка 2021. Праверана 16 верасня 2021.
  4. ↑ Максим Сидоржевский. Київ каже про відсутність прогресу на переговорах ТКГ. dw.com. Deutsche Welle (9 чэрвеня 2021).
  5. ↑ Катерина Коберник, Мария Жартовская. Алексей Арестович – о Ермаке, Коломойском, ТКГ. babel.ua. Бабель (24 снежня 2020). Архівавана з першакрыніцы 16 верасня 2021. Праверана 16 верасня 2021.
  6. ↑ Я – не патриот: биография и громкие скандалы с участием Алексея Арестовича. 24tv.ua. 24 канал (17 сакавіка 2021). Архівавана з першакрыніцы 16 верасня 2021. Праверана 16 верасня 2021.
  7. ↑ «За очередную Чернобаевку»: Арестовичу присвоили звание подполковника. Архівавана з першакрыніцы 3 красавіка 2022. Праверана 3 красавіка 2022.
  8. ↑ Соўсь, Ганна. «Мы ня хочам страляць у беларусаў», — дарадца кіраўніка Офісу Зяленскага Аляксей Арастовіч . Радыё Свабода (3 сакавіка 2022). Праверана 1 красавіка 2025.
  9. ↑ Alexey Arestovych. Арестович: Обращение к беларуским военным (2 сакавіка 2022). Праверана 1 красавіка 2025.
  10. ↑ Украінскі ваенны эксперт: Размова ўжо ідзе пра захаванне Кіева | Навіны Беларусі | euroradio.fm . euroradio.fm (28 жніўня 2014). Праверана 1 красавіка 2025.
  11. ↑ Справа Шеремета та зустріч Зеленського з Путіним – прогнози Арестовича (укр.). 5 канал (13 снежня 2019). Праверана 1 красавіка 2025.
  12. ↑ Кіеў не згаджаецца на аднаўленне перамоваў па Данбасу ў Мінску - Беларуская Служба(нявызн.). www.polskieradio.pl. Праверана 1 красавіка 2025.
  13. ↑ Арестовича призначили радником делегації у ТКГ з інформаційної політики 28.10.20 Прямий (укр.). prm.ua (28 кастрычніка 2020). Праверана 1 красавіка 2025.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксей_Мікалаевіч_Арастовіч&oldid=4967169"