Алінаўка (Чэрняхіўскі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Былая калонія
Алінаўка
укр.: Алинівка
руск.: Алиновка
польск.: Alinówka
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Заснаваны
1893
Былая калонія з
Насельніцтва
  • 185 чал. (1927)

Алінаўка (укр.: Алинівка, Аліновка, руск.: Алиновка, польск.: Alinówka) — былая чэшская калонія Славіўскаго[uk] сельскага савета Чэрняхіўскага раёна Жытомірскай вобласці.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

Колькасць насельніцтва: 1899 г. — 19 дамоў і 99 жыхароў[1], 1906 г. — 27 дамоў і 153 жыхары[2], 1911 г. — 28 дамоў і 147 жыхароў[1], 1923 г. — 26 дамоў і 178 жыхароў[3], 1924 г. — 30 дамоў і 179 жыхароў (пераважна асоб чешскай нацыянальнасці)[4], 1927 г. — 35 дамоў і 185 жыхароў[1].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Заснавана ў 1893 годзе. Размяшчалася ў паўкіламетры на поўдзень ад с. Славіў. Галоўным заняткам каланістаў было земляробства, важнай галіной якога было вырошчванне хмеля[1].

У канцы XIX стагоддзя — калонія Гарошкаўскай[uk] воласьці Жытомірскаго павету Валынскай губерні, у 29 вярстах ад г. Жытомір[5]. У 1905 годзе гаспадаркі ў Алінаўцы вырабілі 400 коп хмеля[1].

У 1906 годзе — калонія Гарошкаўскай воласці (1-га стану) Жытомірскага павета Валынскай губерні. Адлегласць да губернскага і павятовага цэнтра, г. Жытоміра — 26 вёрст, да валасной управы ў мястэчку Гарошкі — 16 вёрст. Паштовае аддзяленне — Гарошкі[2]. У 1917 годзе памер палявых плошчаў складаў 279,5 дзесяцін зямлі[1].

У 1923 годзе калонія ўвайшла ў склад новаўтворанага Славоўскага сельсавета, які ад 7 сакавіка 1923 года ўключаны ў новаўтвораны Кутузаўскі (пазней — Валадарскі) раён Жытомірскай[uk] (пазней — Валынская) акругі[6]. Размяшчалася ў 18 вёрстах ад раённага цэнтра, мясц. Кутузава, і 3 вярсты ад цэнтра сельсавета, с. Славіў[3]. 28 верасня 1925 года калонія, у складзе сельсавета, перададзена ў Чэрняхіўскі раён Валынскай акругі[6].

Знятая з уліку населеных пунктаў у 1939 годзе[1].

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. а б в г д е ё Березюк О., Власенко О. Теорія і практика чеських рухів на Волині:духовний феномен. Збірник наукових праць(укр.). — Жытомір: Вид-во ЖДУ ім. І. Франка, 2017. — С. 14, 17. Архівавана з першакрыніцы 15 сакавіка 2022.
  2. а б Списокъ населенныхъ местъ Волынской губерніи (руск.). Інстытут гісторыі Украіны НАН Украіны.. Жытомір: Волинская губернская типография. 1906. Архівавана з першакрыніцы 14 снежня 2017. Праверана 18 лютага 2024.
  3. а б Материалы по административно-территориальному делению Волынской губернии 1923 года (руск.). Інстытут гісторыі Украіны НАН Украіны.. Издание Волынского Губернского Отдела Управления. Жытомір. 1923. Архівавана з першакрыніцы 5 кастрычніка 2021. Праверана 18 лютага 2024.
  4. Національні меншості на Україні (реєстр селищ) (укр.). Інстытут гісторыі Украіны НАН Украіны.. Харкаў, 1925. Архівавана з першакрыніцы 22 студзеня 2021. Праверана 18 лютага 2024.
  5. Alinówka // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo (польск.). — Warszawa, 1900. — S. 22.
  6. а б Кондратюк Р., Самолюк Д., Табачник Б. Адміністративно-територіальний устрій Житомирщини 1795-2006 роки. Довідник: офіційне видання (укр.). Інстытут гісторыі Украіны НАН Украіны. с. 190. Жытомір: «Волинь», 2007. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2021. Праверана 18 лютага 2024.