Антоні Гелгуд

Антоні Гелгуд
польск.: Antoni Giełgud
Герб «Гелгуд»[d]
Нараджэнне	1792[…] Panemunė Castle[d], Юрбаркаскі раён[d], Літва
Смерць	13 ліпеня 1831(1831-07-13) Шнаўкштай[d], Давілайская сянюнія[d], Клайпедскі раён[d], Літва
Род	Гелгуды[d]
Бацька	Міхал Гелгуд[d]
Маці	Элеанора з Тышкевічаў[d]
Званне	брыгадны генерал
Бітвы	Напалеонаўскія войны Вайна 1812 года паўстанне 1830—1831 гадоў
Узнагароды

Антоні Гелгуд (польск.: Antoni Giełgud, 1790 — 13 ліпеня 1831) — польскі генерал, адзін з кіраўнікоў паўстання 1830 года ў Польшчы, Літве і Беларусі.

Біяграфія

Сын апошняга надворнага маршалка літоўскага Міхала Гелгуда і Элеаноры Тышкевіч.

У 1812 годзе ўдзельнічаў у нашэсці Напалеона на Расію. Пасля 1815 года Гелгуд быў прызначаны начальнікам брыгады ў Царстве Польскім.

Прыняў удзел у паўстанні 1830 года. Яму даручана было ўвайсці з асобым атрадам у Літву і далучыць да сябе атрады Хлапоўскага і Дэмбінскага, якія дзейнічалі там. Каля сярэдзіны мая 1831 злучэнне гэта ўдалося ажыццявіць. Пасля сутыкнення пад Райгродам супраць малаважнага рускага атрада генерала Сакена, удалага для Гелгуда, далей ён доўга марудзіў і толькі 7 (19) чэрвеня адважыўся атакаваць Вільню, прытым не ўсімі сваімі сіламі. Рускія тым часам паспелі атрымаць падмацаванне, і атака мяцежнікаў скончылася поўнай няўдачай. Далейшыя дзеянні Гелгуда абмежаваліся сутычкай з атрадам генерала Дэлінсгаўзена 11 (23) чэрвеня і марнымі спробамі авалодаць горадам Шаўлі. Корпус Гелгуда быў падзелены на асобныя часткі, а сам ён адхілены ад камандавання. З атрадам Хлапоўскага Гелгуд прыбыў да прускай мяжы і 19 чэрвеня (1 ліпеня) перайшоў яе; але тут жа быў застрэлены паручнікам Скульскім, які падазраваў яго ў здрадзе.

Літаратура

• Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym «Virtuti Militari» ozdobionych, Lwów 1881, s. 128. (польск.)