Аскар Фёдаравіч Рэйн
Аскар Фёдаравіч Рэйн | |
---|---|
Дата нараджэння | 26 кастрычніка 1829 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 9 снежня 1917 (88 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Бацька | Хрысціян Рэйн[d] |
Альма-матар | |
Грамадзянства | |
Званне | генерал-лейтэнант |
Узнагароды і званні |
Аскар Фёдаравіч Рэйн (руск.: Оскар (Эдуард Рейнгольд Оскар Карлов Христианов-Фридрихов) Фёдорович Рейн; 1829 — пасля 1867) — расійскі ваенны інжынер. Генерал-лейтэнант[1].
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Роду Рэйнаў паходзіць з Цюрынгіі. 30 мая 1796 года ў сям’і духоўнай асобы Хрысціяна Рэйна нарадзіўся сын Карл Хрысціян, які ў 1819 годзе прыехаў у Расійскую імперыю, настаўнічаў, у 1821 годзе пераехаў у Рэвель і прыняў расійскае падданства. У 1834 годзе быў прызначаны генерал-суперінтэндантам Эстляндыі (Эстоніі), быў удастоены трох Ордэнаў св. Ганны, чым набыў права на патомнае дваранства.
У сям’і Карла Хрысціяна нарадзіўся сын Аскар. У 1849 годзе ён скончыў Галоўнае інжынернае вучылішча. Застаўся ў вучылішчы для працягу навучання. У 1851 скончыў Афіцэрскія класы вучылішча. Ваенны інжынер. Выпушчаны паручнікам у палявыя інжынеры[1]. Пасля заканчэння вучылішча быў у 1854 годзе накіраваны ў Іркуцк у распараджэнне генерал-губернатара Усходняй Сібіры графа М. М. Мураўёва . Пасля доказу Невельскім суднаходнасці Амура, быў здзейснены выпрабавальны сплаў, які ўзначальваўся самім Мураўёвым, у ім удзельнічаў і А. Ф. Рэйн, якому даручылі скласці праект умацавання вусця Амура. Пасля падпісання ў 1858 годзе Айгунскага дагавора А. Ф. Рэйн за ўдзел у далучэнні Амурскага края да Расіі быў узнагароджаны ордэнам св. Уладзіміра. З 1856 г. ваенны інжынер-капітан, з 1859 г. падпалкоўнік, з 1862 г. палкоўнік, з 1863 г. начальнік ваенных інжынераў Усходняй Сібіры. Звольніўся ў 1867 годзе ў адстаўку ў чыне генерал-маёра.
Пражываў у Санкт-Пецярбургу. Набыў ва ўласнасць 5-павярховы даходны дом князёў Мурузі (Ліцейны пр. 24/27), дзе і жыў да рэвалюцыі са сваімі дзесяццю дзецьмі.
Валодаў маёнткам Бабінічы ў Горацкім павеце, дзе вялася ўзорная гаспадарка, меўся бульба-крухмальны завод, млын мукамольны з турбінай і крупадзёркай[2].
Сям’я
[правіць | правіць зыходнік]Меў дзесяць дзяцей.
Памяць
[правіць | правіць зыходнік]У 1858 годзе ў раёне рассялення Амурскага пешага батальёна, на беразе Амура заснавана станіца Рэйнава (руск.: Рейнова), названая ў гонар Аскара Рэйна, удзельніка першых амурскіх сплаваў[3].
Згаданы на адной з памятных дошак на помніку Мураўёву-Амурскаму ў Хабараўску, пастаўленым у 1891 г.
Зноскі
- ↑ а б РЕЙН Оскар Федорович (около 1831 — ?)
- ↑ Півавар М. В. Бабінічы // Сядзібы Віцебшчыны. — Мн.: БелЭн, 2020. — 256 с. — ISBN 978-985-11-1202-5.
- ↑ Записки забайкальских казаков XIX века: Белокопытов П. В. Дневник; Раевский Ю. В. Путевые записки / изд. подгот. Н. П. Матхановой; Рос. акад. наук, Сиб. отд-ние, Ин-т истории; Гос. архив Иркутской обл. — Новосибирск, 2016. — 214 с. (История Сибири: первоисточники; вып. XV). ISBN 978-5-93889-308-5
- Нарадзіліся 26 кастрычніка
- Нарадзіліся ў 1829 годзе
- Нарадзіліся ў Таліне
- Памерлі 9 снежня
- Памерлі ў 1917 годзе
- Памерлі ў Санкт-Пецярбургу
- Пахаваныя на Новадзявочых могілках (Санкт-Пецярбург)
- Выпускнікі Мікалаеўскага інжынернага вучылішча
- Кавалеры ордэна Святога Уладзіміра
- Асобы
- Постаці Горацкага павета
- Ваенныя інжынеры