Горацкі павет
Горацкі павет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка на тэрыторыі Беларусі ў 1861—1924 гг. Цэнтр — горад Горкі. Утвораны ў 1861 г. ў Магілёўскай губерні, з частак Аршанскага і скасаванага Копыскага паветаў. Плошча 2487 кв.вёрст, насельніцтва каля 80000 чалавек (2-я палова XIX ст.).
У 1885—1886 гг. па павеце прайшлі масавыя выступленні, якія былі звязаны з адмовай сялян ад выплаты арэнды на карысць дваран фон Валь і князёў Любамірскіх[1].
З 26 красавіка 1919 г. ў Гомельскай губерні, забраны ў склад РСФСР. 27 ліпеня 1922 г. большая частка павета перададзена Смаленскай губерні. З сакавіка 1924 г. Горацкі павет вернуты БССР. 17 ліпеня 1924 г. скасаваны, большая частка яго тэрыторыі ўключана ў Аршанскую акругу, у складзе якой утвораны Горацкі раён.
Воласці (канец XIX ст.)[правіць | правіць зыходнік]
- Баеўская
- Гарадзішчанская
- Горацкая
- Дубровенская
- Любініцкая
- Маслакоўская
- Нічыпаравіцкая
- Пугляеўская
- Раманаўская
- Саўская
- Святошыцкая
- Хаўбнянская
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1997. — 576 с.: іл. ISBN 985-11-0090-0 (т. 5), ISBN 985-11-0035-8
| |||||||
- ↑ Крестьянское движение в России в 1881-1889 годах: Сборник документов. — М.: Соцэкгиз, 1960. — 964 с. — С. 475. — (Крестьянское движение в России в XIX - начале XX века).
