Маркевіч

Маркевіч — беларускае прозвішча.

Вядомыя носьбіты[правіць | правіць зыходнік]

Аўгустын (Маркевіч) (сапр. Адам Маркевіч, нар. 1952) — мітрапаліт.
Аляксандр Іванавіч Маркевіч (нар. 1968) — беларускі палітык.
Анатоль Мечыслававіч Маркевіч (нар. 1971) — беларускі дзяржаўны дзеяч, Міністр культуры Рэспублікі Беларусь (з 2020).
Антон Маркевіч (1925—2009) — беларускі грамадскі дзеяч у Канадзе.
Ануфрый Маркевіч — войскі галіцкі. Сын Яцака^[1].
Васіль Пятровіч Маркевіч (нар. 1958) — беларускі гаспадарчы і палітычны дзеяч.
Іван Станіслававіч Маркевіч (нар. 1966) — беларускі палітык.
Казімір Маркевіч — харунжы войск літоўскіх, уладальнік маёнтка Моснеж. Сын Яцака^[1].
Леанід Аляксеевіч Маркевіч (1896—1980) — беларускі кампазітар, дырыжор.
Матрона Сяргееўна Маркевіч (1886—1957) — беларуская сялянка, аўтар арнамента, змешчанага на сцягу Беларускай ССР і Рэспублікі Беларусь.
Матэвуш Маркевіч — падкаморы Навагрудскага павета ў 1819—1820 гг. Сын Яцака^[1].
Мікалай Маркевіч:

Мікалай Андрэевіч Маркевіч (1804—1860) — гісторык, этнограф, паэт, лексікограф.
Мікалай Мікалаевіч Маркевіч (нар. 1962) — беларускі палітычны і грамадскі дзеяч, дэпутат Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь (1990—1995).

Таццяна Сяргееўна Маркевіч (нар. 1988) — беларуская валейбалістка.
Сяргей Васілевіч Маркевіч (1916—1996) — вучоны ў галіне фізічнай хіміі.
Францішак Пятровіч Маркевіч — былы паручнік Татарскага ўланскага палка ў 1822 г. 14.09.1822 г. даў падпіску аб непрыналежнасці да масонскіх ложаў і патаемных таварыстваў. У гэты час быў у Гродзенскім арданансгаўзе аўдытарам 10-га класа^[2].
Юзаф Маркевіч (1834—1923) — удзельнік Паўстання 1863—1864 гг.
Ян Ануфрыевіч Маркевіч (нар. 1795) — памешчык. Рэгент Галоўнай семінарыі ў 1829—1833 г. Інспектар духоўнай Віленскай акадэміі ў 1833—1839 г. Сын Ануфрыя, войскага галіцкага. Магчыма, што гэта ён быў аўтарам артыкула «Аб удасканальванні прыроды ў стварэнні чалавека» («Віленскі дзённік», 1806), у якім выказваў ідэі эвалюцыянізму, матэрыялізму ў антрапагенезе, антрапалагічнага гуманізму^[3].
Яцак Маркевіч — стараста пружанскі (1751). Меў сыноў Матэвуша, Казіміра, Ануфрыя і Яна^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Швед, В. В. Маркевіч Матэвуш Яцакавіч // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.
↑ Швед, В. В. Маркевіч Матэвуш Яцакавіч // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.
↑ Швед, В. В. Маркевіч Ян Ануфрыевіч // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.

Спіс асоб з аднолькавым прозвішчам.
Калі вы трапілі сюды з іншага артыкула Вікіпедыі, можаце вярнуцца і ўдакладніць спасылку, каб яна вяла да артыкула пра пэўнага чалавека. Гл. таксама поўны спіс існых артыкулаў.

[Матэвуш-1] а ^б ^в ^г Швед, В. В. Маркевіч Матэвуш Яцакавіч // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.

[Францішак-2] Швед, В. В. Маркевіч Матэвуш Яцакавіч // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.

[Ян-3] Швед, В. В. Маркевіч Ян Ануфрыевіч // Масоны і ложы на землях Беларусі (канец XVIII — першая чвэрць XIX ст.) : біябібліягр. слоўн.. — Гродна: ГрДУ, 2007. — 275 с. — ISBN 978-985-417-866-0.

[1]

[2]

[3]