Барыс Пятровіч Гушчын

Барыс Пятровіч Гушчын
Барыс Пятровіч Гушчын
	Борис Петрович Гущин
Дата нараджэння	1 сакавіка 1919
Месца нараджэння	Мінецкая воласць[d], Баравіцкі павет[d], Наўгародская губерня, РСФСР;
Дата смерці	26 красавіка 1991 (72 гады)
Месца смерці	Гомель, Гомельская вобласць, БССР, СССР;
Альма-матар	Q4238515?;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	авіяцыя
Гады службы	1937—1962
Званне	Палкоўнік
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Сувязі	Васіль Мікалаевіч Осіпаў

Барыс Пятровіч Гушчын (1919—1991) — палкоўнік Савецкай арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Барыс Гушчын нарадзіўся 1 сакавіка 1919 года ў вёсцы Кашалі Астахноўскага сельсавета Мінецкай воласці Баравіцкага павета Наўгародскай губерні ў рабочай сям’і. У 1937 годзе скончыў школу № 3 у працоўным пасёлку Кондрава Заходняй вобласці і быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1940 годзе ён скончыў Краснадарскае ваеннае авіяцыйнае вучылішча штурманаў. З ліпеня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Лётаў штурманам у складзе экіпажа самалёта «Іл-4» пад камандаваннем двойчы Героя Савецкага Саюза Васіля Осіпава^[1].

Да красавіка 1943 года гвардыі капітан Барыс Гушчын быў штурманам звяна 5-га гвардзейскага авіяпалка 50-й авіядывізіі 6-га авіякорпуса далёкага дзеяння. Да таго часу ён здзейсніў 217 баявых вылетаў на бамбардзіроўку вялікіх колькасцяў варожых войскаў і ваенных аб’ектаў у глыбокім варожым тыле^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 18 верасня 1943 года гвардыі капітан Барыс Гушчын быў удастоены звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 1754^[1].

Усяго за час вайны здзейсніў 298 баявых вылетаў, канец вайны сустрэў на пасадзе штурмана эскадрыллі. Пасля заканчэння вайны працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1947 годзе ён скончыў курсы ўдасканалення камандзіраў і штурманаў эскадрылляў, пасля чаго служыў у авіяцыі Ваенна-марскога флоту СССР. У 1962 годзе ў званні палкоўніка Гушчын быў звольнены ў запас. Жыў у Гомелі, працаваў у РСУ Гомельскага аблбытупраўлення. Памёр 26 красавіка 1991 года^[1].

Быў узнагароджаны трыма ордэнамі Леніна, трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені і Чырвонай Зоркі, а таксама шаснаццаццю медалямі^[1].

Бюст Гушчына усталяваны ў горадзе Быхаў Магілёўскай вобласці Беларусі^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Барыс Пятровіч Гушчын на сайце «Героі краіны»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
Поленков К. А., Хромиенков Н. А Калужане — Герои Советского Союза. — Калуга, 1963.

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д ^е Барыс Пятровіч Гушчын на сайце «Героі краіны»

[1]