Беларускі абласны камітэт

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Беларускі Абласны Камітэт пры Усерасійскім Савеце Сялянскіх Дэпутатаў, БАК дзейнічаў у лістападзе 19171918.

Створаны 17 (30 лістапада) ў Петраградзе з дэлегатаў ад беларускіх губерняў на Усерасійскім з’ездзе сялянскіх дэпутатаў, членаў Устаноўчага сходу, а таксама з прадстаўнікоў арміі і флоту.

У склад Камітэта ўваходзілі Я. Канчар (старшыня), М. Гольман і П. Караткевіч (намеснікі старшыні), А. Кусе-Цюз (сакратар), Ф. Замойскі, Л. Калядка, С. Малашчыцкі, Дз. М. Сабалеўскі, В. Селіванаў і інш. (усяго 70 чал.).

У дэкларацыі ад 17 (30 лістапада) 1917 выступіў з патрабаваннем неадкладна паставіць пытанне аб самавызначэнні беларускага народа з мэтай утварэння аўтаномнай Беларусі ў складзе Савецкай Расіі. Увайшоў у кантакт з Наркамнацам  (руск.) РСФСР з прапановай аб сумеснай рабоце па ўмацаванню савецкай улады ў Беларусі. Пры Наркамнацы было створана прадстаўніцтва Камітэта ў складзе П. Караткевіча і В. Селіванава. 2 (15) снежня 1917 СНК РСФСР на чале з У. Леніным ухваліў і затым выдаў пазыку Камітэту ў памеры 50 тыс. рублёў. Быў дадзены дазвол на карыстанне тэлеграфам і тэлефонам. 6 снежня 1917 былі апублікаваны «Умовы сумеснай працы» БАК з Наркамнацам.

Камітэт імкнуўся ўзначаліць беларускі нацыянальны рух, спрабаваў перахапіць у Вялікай беларускай рады ініцыятыву склікання Усебеларускага з’езда Мінску, але ў выніку ўдалося дасягнуць згоды аб сумесным правядзенні Усебеларускага з’езда 5 снежня 1917 у Мінску.

Камітэт выдаў працы Я. Карскага «Беларуская мова» (1918)[1] і «Этнаграфічная карта беларускага племя» (1917). На працягу студзеня — красавіка 1918  БАК зрабіў спробу склікання II Усебеларускага з’езда, уступіўшы дзеля гэтага ў перамовы са Сталіным, і атрымаў яго згоду. Аднак неспрыяльны для беларускага руху ход падзей прымусіў «часова» адмовіцца ад гэтай думкі[2].

Спыніў сваю дзейнасць у першай палове 1918. Некаторыя яго члены сталі супрацоўнікамі Беларускага нацыянальнага камісарыята.

Структура[правіць | правіць зыходнік]

Першапачаткова акрамя кіраўніцтва (старшыня, яго намеснік, галоўны сакратар, якія стваралі адказную калегію, казначэй) працавала шэраг аддзелаў па напрамках дзейнасці. Іх кіраўнікі складалі пашыраную распарадчую калегію. Аддзелы:

  • культурна-асветніцкі
  • юрыдычны
  • статыстычны
  • бежанскі
  • ваенны
  • выдавецкі
  • працы
  • агульнага справаводства

Зноскі

  1. Белорусская речь: очерк народного языка с историческим освещением / Е. Ф. Карский. — Петроград : издание Белорусского областного комитета при Всероссийском совете крестьянских депутатов, 1918. — 59 с.
  2. Канчер, Е. Из истории общественных, национальных и революционных движений белорусов // Неман. — 1993. — № 1. — С. 142.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]