Бластакладыяльныя

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Бластакладыяльныя

Chrysophlyctis endobiotica на бульбе
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Blastocladiales H.E. Peterson, 1909

Сінонімы
Allomycetes Caval.-Sm., 1998 (nom. illeg.)
Сямействы
  • Blastocladiaceae
  • Catenariaceae
  • Clavochytridiaceae
  • Coelomomycetaceae
  • Physodermataceae
  • Sorochytriaceae

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  13824
NCBI  4805
EOL  5785
MB  90414

Бластакладыя́льныя (Blastocladiales) — парадак грыбоў, належыць да манатыпнага класа Blastocladiomycetes, які адносяць да хітрыдыевых грыбоў ці да манатыпнага аддзела Blastocladiomycota.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Сапратрофы. Развіваюцца на жывёльных і раслінных субстратах у вадзе, вільготнай глебе. Некаторыя — паразіты беспазваночных жывёл і грыбоў.

Пашырэнне[правіць | правіць зыходнік]

Да бластакладыяльных адносяць 5 сямействаў, 14 родаў і 179 відаў[1]. Пашыраны ў Еўразіі, Афрыцы, Паўночнай і Паўднёвай Амерыцы. На Беларусі вядома некалькі відаў з родаў аламіцэс (Allomyces), бластакладыя (Blastocladia) сямейства бластакладыевых (Blastocladiaceae) і катэнарыя (Catenaria) сямейства Catenariaceae.

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

Філагенетычна бластакладыяльныя — вынік эвалюцыі хітрыдыевых грыбоў, якая ішла шляхам павелічэння вегетатыўнага цела (міцэлію), змены памераў клеткі, пераходу ад ізагаміі да гетэрагаміі, выпрацоўкі ізаморфнай змены пакаленняў.

Міцэлій бластакладыяльных ад простага (амаль плазмодый) да добра развітага. Бясполае размнажэнне адбываецца аднажгуцікавымі зааспорамі. Полавы працэс — ізагамія або гетэрагамія. Для большасці бластакладыяльных характэрна чаргаванне пакаленняў — спарафіта і гаметафіта. На спарафіце ўтвараюцца зоаспарангіі з дыплоіднымі зааспорамі, акрамя таго спарафіт утварае цысты (супакойныя споры). Пры прарастанні цысты з яе выходзяць гаплоідныя зааспоры, якія пасля перыяду актыўнага руху пакрываюцца абалонкай і ўтвараюць гаметафіты з гаметангіямі. Зігота, утвораная ў выніку зліцця гамет, дае пачатак спарафіту.

Сістэматыка[правіць | правіць зыходнік]


Зноскі

  1. Kirk P. M., Cannon P. F. et al. Ainsworth & Bisby's Dictionary of the Fungi. — CAB International, 2008. — P. 93—94. — ISBN 978-0-85199-826-8

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]