Богаайцы

Богаайцы (стар.-грэч.: θεοπάτορες) — тэрмін, якім у святаайцоўскім і літургічным паданнях пазначаюцца некаторыя біблейскія праведнікі, сваякі Ісуса Хрыста па целе.

Богаайцамі называюцца:

прарок Давід — у «Слове пра Святога Іаана Багаслова», якое прыпісваецца свяціцелю Іаану Залатавусту, а таксама ў Арэапагітыках, у прападобнага Феадора Студыта, прападобнага Іаана Дамаскіна (напр., трапар 4-й песні ў велікодным каноне)^[1];
праведны Іосіф Абручнік — у Стэфана Дыякана.
праведныя Іаакім і Ганна^[1], бацькі Дзевы Марыі — увесь час у формуле адпуста пасля галоўных царкоўных службаў.

Саборная памяць святых богаайцоў усталявана ў першую нядзелю пасля свята Раства Хрыстова («Тыдзень богаайцаў»), калі адзначаецца памяць праведнага Іосіфа Абручніка, Давіда цара і апостала Якава, брата Гасподняга. Калі Раство выпадае на нядзелю, памяць пераносіцца на наступны за ім панядзелак 8 студзеня / 26 снежня (як, напрыклад, у 2006 годзе).

Сэнс слова Богаайцы выводзіцца з хрысталогіі праваслаўнай Царквы. Паколькі пералічаныя праведнікі тым ці іншым чынам уваходзяць у радавод Ісуса Хрыста, яны маюць дачыненне да Яго нараджэння ад Дзевы Марыі, названай Багамаці. Паняцці Багамаці (гэта значыць Маці Бога) і Богаайцы (гэта значыць бацькі Бога) ужываюцца не ў літаральным сэнсе слова, але знаходзяць сваё тлумачэнне ў праваслаўным вучэнні, паводле якога Бог у Хрысце прымае нараджэнне як адну з уласцівасцей прыроды чалавека. Адпаведна прызнаюцца Ім Маці Дзева Марыя, якая нарадзіла Яго, і бацькам (Лк 2:48) — праведны Іосіф, хоць зачаты Хрыстос быў натхненнем Святога Духа. Прычым Богаайцамі прызнаюцца не толькі Іосіф, але і найбліжэйшыя сваякі Хрыста па чалавечай прыродзе і нават за прарок Давід.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Праайцы

Зноскі

↑ ^а ^б Васильев П. П. Богоотец // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Иванов М. С.. Богоотцы // Православная энциклопедия. — М.: Церковно-научный центр «Православная энциклопедия», 2002. — Т. V. — С. 475—476. — 752 с. — 39 000 экз. — ISBN 5-89572-010-2.

[Викитека_ЭСБЕ-1] а ^б Васильев П. П. Богоотец // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

[1]