Васіль Георгіевіч Сярогін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сярогін.
Васіль Георгіевіч Сярогін
Василий Георгиевич Серёгин
Мянушка «Капітан Таццяна»[1]
Дата нараджэння 12 сакавіка 1915(1915-03-12)
Месца нараджэння
Дата смерці 10 жніўня 1996(1996-08-10) (81 год)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў авіяцыя
Гады службы 1939—1958
Званне
Палкоўнік ВПС СССР
Палкоўнік ВПС СССР
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна,
Вайна ў Карэі
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Леніна Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга
Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга
Ордэн Аляксандра Неўскага Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Чырвонай Зоркі
Ордэн Чырвонай Зоркі Медаль «За баявыя заслугі» Медаль «За абарону Масквы» Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Медаль «За ўзяцце Кёнігсберга»
Медаль «За ўзяцце Кёнігсберга»

Французская рэспубліка

Афіцэр ордэна Ганаровага легіёна
Афіцэр ордэна Ганаровага легіёна

Васіль Георгіевіч Сярогін (1915—1996) — палкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1948).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Васіль Сярогін нарадзіўся 12 сакавіка 1915 года ў вёсцы Ломінцава[2] (цяпер — Шчокінскі раён Тульскай вобласці).

Скончыў дзесяць класаў школы, школу фабрычна-заводскага вучнёўства, аэраклуб і Ульянаўскую школу лётчыкаў-інструктараў Грамадзянскага паветранага флоту, пасля чаго працаваў пілотам-інструктарам у Кіраўскім аэраклубе. У 1939 годзе Сярогін быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1940 годзе ён скончыў Пермскую ваенную авіяцыйную школу пілотаў. З пачатку Вялікай Айчыннай вайны — на яе франтах[3].

Адразу пасля нападу фашыстаў на СССР Васіль падаў рапарт з просьбай адправіць яго на фронт. Праз усяго некалькі дзён у складзе 168-га знішчальнага авіяпалка ён ужо змагаўся з вопытнымі нямецкімі асамі ў небе над Адэсай[4][5].

В. Г. Сярогін прайшоў шлях ад лётчыка да камандзіра эскадрыллі 18-га гвардзейскага Віцебскага двойчы Чырванасцяжнай ордэна Суворава II ступені знішчальнага авіяцыйнага палка. Да красавіка 1945 года маёр Васіль Сярогін быў штурманам 303-й знішчальнай авіядывізіі 1-й паветранай арміі 3-га Беларускага фронту. Да таго часу ён здзейсніў 332 баявых выляты прыняў удзел у 35 паветраных баях, збіў 16 варожых самалётаў асабіста і яшчэ 8 — у складзе групы[3].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 23 лютага 1948 года маёр Васіль Сярогін быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 8306[3].

Пасля заканчэння вайны Сярогін працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1958 годзе ў званні палкоўніка быў звольнены ў запас. Пражываў і працаваў у Гомелі. Актыўна займаўся грамадскай дзейнасцю. Памёр 10 жніўня 1996 года, пахаваны ў Гомелі[3].

Ганаровы грамадзянін Парыжа. Быў узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, шасцю ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнам Аляксандра Неўскага, двума ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў і замежных узнагарод[3], у тым ліку ордэнам Ганаровага легіёна, які яму ў Парыжы, у 1961 годзе ўручыў Прэзідэнт Французскай рэспублікі Шарль дэ Голь[6]

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

  • У гонар Сярогіна названая школа ў яго родным сяле.
  • У 2015 годзе на падставе рашэння тапанімічнай камісіі Гомельскага гарвыканкама 4-я Праектаваная вуліца ў 59-м мікрараёне (Шведская Горка) у Гомелі атрымала імя Васіля Сярогіна[7].
  • У гонар 100-годдзя з дня нараджэння В. Г. Сярогіна ветэранская арганізацыя палка, у якім ён ваяваў, выпусціла памятную медаль «Капітан Таццяна».

Зноскі

  1. ↑ Сайт ветэранаў Архівавана 19 чэрвеня 2018. 18-га гвардзейскага Віцебскага двойчы Чырвонасцяжнага ордэнаў Суворава II-й ступені и Ганаровага Легіёна авіяцыйнага палка «Нармандыя-Неман»
  2. ↑ Щекинцы — Герои Советского Союза Архівавана 6 жніўня 2016.
  3. ↑ а б в г д Васіль Георгіевіч Сярогін на сайце «Героі краіны»
  4. ↑ Р. Титов. «Капитан Татьяна»: от Кирова до «Аллеи МиГов» / Р.Титов //Родина. — 2013. — № 8. - С. 38 — 39.
  5. ↑ Виталий Орлов. Завтра была война… Час Пик, № 26(581) 24.06.2012
  6. ↑ В Тульской области ученики стреляли по окнам школы // Молодой коммунар, 27.10.2012 Архівавана 18 студзеня 2017.
  7. ↑ Имена Героев увековечат в названиях улиц нового микрорайона Гомеля(недаступная спасылка). Редакции газеты «Советский район» (23 лютага 2015). Архівавана з першакрыніцы 18 снежня 2017. Праверана 29 ліпеня 2018.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
  • Захаров Г. Н. Я — истребитель. — М.: Воениздат, 1985.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Васіль_Георгіевіч_Сярогін&oldid=4256576"