Віктар Георгіевіч Дашкін
| Віктар Георгіевіч Дашкін | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 1 лістапада 1932 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 4 чэрвеня 1964 (31 год) |
| Месца смерці | |
| Званне | капітан |
| Узнагароды і званні |
 |
Віктар Георгіевіч Дашкін (1 лістапада 1932 — 4 чэрвеня 1964) — старэйшы лётчык 28-га знішчальнага авіяцыйнага палка СПА 2-га корпуса СПА Маскоўскай акругі СПА, ваенны лётчык 1-га класа.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў горадзе Рэўда Свярдлоўскай вобласці. Пасля заканчэння 7-і класаў школы пераехаў у абласны цэнтр — Свярдлоўск. У 1952 годзе скончыў Уральскі палітэхнікум. Накіраваны ваенкаматам на навучанне ў Паўладарскае лётнае вучылішча ў Казахстане (24-я ваенная авіяцыйная школа першапачатковага навучання лётчыкаў). З 28 ліпеня 1952 года — курсант Паўладарскага вучылішча. Лётаў на Як-18[1][2].
Па заканчэнні вучылішча першапачатковай падрыхтоўкі быў рэкамендаваны для выкарыстання ў знішчальнай авіяцыі і з 30 лістапада 1953 года накіраваны ў Сталінградскае ваенна-авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў, якое скончыў у лістападзе 1955 года. Накіраваны для далейшага праходжання службы ў Маскоўскую акругу СПА на пасаду лётчыка ў 3-і гвардзейскі знішчальны авіяцыйны Растоў-Данскі полк СПА 15-й гвардзейскай знішчальнай авіяцыйнай Сталінградскай ордэна Багдана Хмяльніцкага дывізіі СПА 52-й паветранай знішчальнай арміі СПА[2].
Працягваў службу ў 472-м знішчальным авіяцыйным палку СПА на пасадзе лётчыка. Атрымаў кваліфікацыю «Ваенны лётчык 1-га класа». У лютым 1962 года прысвоена чарговае воінскае званне — капітан. У снежні 1963 года пераведзены ў 28-ы знішчальны авіяцыйны полк СПА, які базаваўся на аэрадроме Крычаў у Магілёўскай вобласці. У часці прыступіў да асваення самалёта Су-9[2].
Асвоіў самалёты Як-18, МіГ-15, МіГ-17, МіГ-19 і Су-9[2].
Подзвіг[правіць | правіць зыходнік]
Пры выкананні чарговага трэніровачнага палёту 4 чэрвеня 1964 года на самалёце Су-9 на ўзлёце адбылася адмова рухавіка. Узлёт вырабляўся ў бок горада. Самалёт не паспеў набраць дастатковую вышыню для таго, каб вырабіць бяспечнае катапультаванне і пазбегнуць пры гэтым падзення машыны на жылыя дамы. Прама па курсе ўзлёту знаходзіўся Крычаўскі цэментава-шыферны завод, далей стаялі жылыя дамы. Каб пазбегнуць гібелі людзей і сутыкнення з жылым мікрараёнам Дашкін адвярнуў самалёт і накіраваў яго ў закінуты кар’ер, напоўнены вадой. Вышыні для катапультавання ўжо не хапала. Самалёт упаў у кар’ер (цяпер Крычаўскае вадасховішча). Лётчык загінуў[2].
За свой подзвіг капітана Дашкіна да ўзнагароды не прадставілі. Машына была новай і лічылася аварыйнай, лішні раз казаць пра катастрофы дадзенага тыпу самалёта жадання ў начальства не было. Подзвіг не атрымаў шырокай агалоскі. У тыя часы аб катастрофах і аварыях ваеннай авіяцыі ў газетах і часопісах не паведамлялася[2].
У маі 2014 года МНС Беларусі былі зроблены спробы знайсці абломкі самалёта Віктара Дашкіна. З прычыны вялікай глыбіні вадаёма (каля 57 м) і глейкага дна пошук вынікаў не даў[2].
Памяць[правіць | правіць зыходнік]
- У 2014 годзе да 50-годдзя подзвігу ў Крычаве адкрылі памятны знак[3].
- Імя лётчыка занесена ў кнігу Пашаны Крычаўскага цэментава-шыфернага завода (цяпер Крычаўцэментнашыфер)[4].
- На месцы гібелі 5 кастрычніка 1971 года ўсталяваны абеліск-стэла[4].
- 9 мая 2005 года на пастаменце з самалётам Су-9 ля Алеі Славы была ўрачыста адкрыта мемарыяльная дошка, прысвечаная подзвігу[4].
- У часы СССР піянерская дружына школы горада Рэўда, дзе вучыўся лётчык, насіла яго імя[5].
Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Горяинов А.С. Романтик неба. — М.: ИД Куприянов, 2009. — 219 с., [16] л. ил. с. — (ИМЖ: сер. жизнеописаний). — ISBN 978-5-9901082-4-0.
- ↑ а б в г д е ё Памятник Дашкину Виктору Георгиевичу (руск.). Белорусский авиадневник (19 студзеня 2019). Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2019. Праверана 18 ліпеня 2021.
- ↑ Николай Качук. Помним имя твоё (руск.). Беларусь сегодня. Издательский дом «Беларусь сегодня» (19 красавіка 2018). Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2019. Праверана 19 студзеня 2019.
- ↑ а б в Николай Качук. Имя для памяти (руск.). Беларусь сегодня. Издательский дом "Беларусь сегодня" (14 лістапада 2012). Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2019. Праверана 19 студзеня 2019.
- ↑ Школа нашего сердца (руск.). Ревда-Новости (29 студзеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2019. Праверана 19 студзеня 2019.