Вілюй

Вілюй
як. Бүлүү
Характарыстыка
Даўжыня	2650 км
Басейн	454 000 км²
Расход вады	1 468 м³/с
Вадацёк
Выток	Сярэднесібірскае пласкагор'е
• Каардынаты	65°58′41″ пн. ш. 103°30′49″ у. д.
Вусце	Лена
• Каардынаты	64°22′38″ пн. ш. 126°24′54″ у. д.
Размяшчэнне
Водная сістэма	Лена → Мора Лапцевых
Краіна	Расія
Код у ДВР	18030800112117400003664
— выток, — вусце
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вілю́й — рака ў Расіі, у Рэспубліцы Саха і Краснаярскім краі, левы прыток ракі Лена.

Даўжыня 2650 км. Плошча дэльты 100 тыс. км². Плошча вадазбору 454 тыс. км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 1,48 тыс. м³/сек.

Гідраграфія

Цячэ па Сярэднесібірскім пласкагор’і і Цэнтральнаякуцкай раўніне. У вярхоўях перасякае балоціста-азёрную раўніну, ніжэй цячэ ў вобласці развіцця трапаў, мае даліну горнага характару з каньёнападобнымі (да 160 м) звужэннямі. Ніжэй с. Сунтар даліна расшыраецца. Ад г. Вілюйска да вусця цячэ ў межах Цэнтральнаякуцкай раўніны, мае нізкія берагі, рэчышча разбіваецца на шматлікія пратокі. Асн. прытокі: Чона, Улахан-Батуобуя, Ачугуй-Батуобуя (справа), Марха, Цюнг (злева).

Жыўленне снегавое і дажджавое. Ледастаў з сярэдзіны кастрычніка да сярэдзіны мая.

Гаспадарчае выкарыстанне

Каля пас. Чарнышэўскі створана ГЭС і вадасховішча. Рака суднаходная на 1317 км ад вусця, пры допусках з вадасховішча да Чарнышэўскага. Вядзецца рыбалоўства (асётр, таймень, лянок, нельма і інш.).

У басейне Вілюя знаходзяцца радовішчы алмазаў (Мірны і інш.), вугалю, газу. Галоўныя прыстані: Сунтар, Нюрба, Вілюйск.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).