Цюкян
| Цюкян | |
|---|---|
| руск. Тюкян | |
.jpg) | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 747 км |
| Басейн | 16 300 км² |
| Расход вады | 30 м³/с (у вусці) |
| Вадацёк | |
| Выток | Сярэднесібірскае пласкагор'е |
| • Месцазнаходжанне | Сярэднесібірскае пласкагор’е |
| • Каардынаты | 66°10′19″ пн. ш. 116°44′26″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Вілюй |
| • Каардынаты | 63°33′49,67″ пн. ш. 119°45′10,79″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Вілюй → Лена → мора Лапцевых |
|
|
|
| Краіна | |
| Рэгіён | Якуція |
| Код у ДВР | 18030800612117400022752 |
 |
|
   |
|
 выток вусце |
|
|
— выток, — вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Цюкя́н (руск.: Тюкя́н[1]) — рака ў Азіяцкай частцы Расіі, у Рэспубліцы Саха (Якуція), левы прыток ракі Вілюй (басейн Лены).
Даўжыня ракі 747 км. Плошча вадазбору 16 300 км². Сярэдні расход вады ў вусці каля 30 м³/с. Сярэдні шматгадовы сцёк складае 0,947[2] км³/год. Выток ракі знаходзіцца на Сярэднесібірскім пласкагор’і. Працякае па Цэнтральнаякуцкай раўніне. Даліна ракі вузкая ў верхнім цячэнні і шырокая ў ніжнім. Рэчышча звілістае, на раўніннай частцы з шырокай поймай і шматлікімі лукавінамі. У басейне ракі вялікая колькасць балот і азёр. Замярзае ў першай дэкадзе кастрычніка, вызваляецца ад лёду ў сярэдзіне мая[2]. У верхнім цячэнні рака на некалькі месяцаў перамярзае. Жыўленне снегавое і дажджавое.
Асноўны прыток — Чылі (правы)[2].
Зноскі
- ↑ Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 440. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- ↑ а б в Иванов В. В. Тюкян // Нвучно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 440. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- Тюкян // Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. / Гл. ред. А. М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 2. — С. 511. — 768 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-044-4 (т. 2.). (руск.)