Вітаўт Чаропка

Вітаўт Чаропка
Вітаўт Чаропка
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	21 жніўня 1961 (62 гады)
Месца нараджэння	Мінск, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь;
Месца працы	Мінскі трактарны завод; Хрысціянская думка[d]; Спадчына; Беларуская мінуўшчына; Беларускі гістарычны часопіс;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, рэдактар
Мова твораў	беларуская

Вітаўт Чаропка, сапраўднае імя Віктар Кузьміч Чаропка (нар. 21 жніўня 1961, Мінск) — беларускі пісьменнік. Аўтар гістарычных раманаў, прысвечаных пераважна падзеям і асобам сярэднявечнай Беларусі, а таксама гісторыка-літаратурных нарысаў і артыкулаў па гісторыі Беларусі. Папулярызатар айчыннай гісторыі^[1].

Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]

Па адукацыі — электрык на чыгунцы^[1]. У 1981—1990 гадах працаваў на Мінскім трактарным заводзе. Удзельнічаў у рабоце літаратурнага аб’яднання «Крыніцы» пры рэдакцыі газеты «Чырвоная змена».

У 1990—1993 гадах рэдактар часопіса «Хрысціянская думка», у 1993 годзе — часопіса «Спадчына», з 1994 — загадчык аддзела часопіса «Беларуская мінуўшчына», з 1998 — супрацоўнік рэдакцыі «Беларускага гістарычнага часопіса»^[1].

Літаратурная і даследчыцкая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Літаратурнай творчасцю займаецца з 1982 года. Дэбютаваў у друку ў 1988 годзе. Аўтар гістарычнага рамана «Храм без бога» (1992) пра падзеі на Беларусі ў XVI стагоддзі. Кнігі гісторыка-літаратурных нарысаў «Імя ў летапісе» (1994) і «Уладары Вялікага княства» (1996, 2-е выд. 2002) прысвечаны славутым постацям беларускай гісторыі X—XVII стагоддзяў. У сваім зборніку нарысаў «Гісторыя нашага імя» (1995) разглядае паходжанне назваў «Белая Русь» і «Літва», сцвярджае, што найменні «Літва» і «літвіны» былі адначасова і палітонімам, і этнонімам для беларусаў. Аўтар кніг «Перамога ценю» (1996), «Великий князь Витовт» (Мінск, 2010), артыкулаў па гісторыі Беларусі. Даследуе таксама пытанні сімволікі герба «Пагоня», язычніцкай культуры беларусаў.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Ян Караль Хадкевіч: да 400-годдзя Хацінскай бітвы. Мінск, 2021.
Сигизмунд Ягеллон. Минск, 2020.
Ольгерд. Минск, 2019.
Свидригайло. Минск, 2019.
Ягайло. Минск, 2018.
Геркулес, Руды і Пярун: Радзівілы-пераможцы. Мінск, 2014.
Великие князья Великого Княжества Литовского. Минск, 2012; 2013; 2017.
Великий князь Витовт. Минск, 2010.
Імя ў летапісе. Мінск, 1994; 2003; 2018.
Уладары Вялікага княства. Мінск, 1996; 2002; 2007.
Лёсы ў гісторыі: нарысы. Мінск, 2005.
Перамога ценю: Аповесці. Апавяданні. Эсэ. Мінск, 1996.
Гісторыя нашага імя: Гістарычнае даследаванне. Мінск, 1995.
Імя ў летапісе. Мінск, 1994.
Храм без бога. Мінск, 1992 (увайшла ў спіс «100 беларускіх кніг XX стагоддзя»).

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

↑ ^а ^б ^в Марозаў 2022.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

ЧАРОПКА Вітаўт (сапр. Віктар) Кузьміч // Сучасныя беларускія даследчыкі гісторыі Вялікага Княства Літоўскага : біябібліяграфічны даведнік / С. П. Марозаў. — Гродна-Каўнас: ЮрСаПрынт, 2022. — 290 с. — ISBN 978-985-7257-57-7, 978-609-96340-1-2.
Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.
Кто есть кто в Республике Беларусь, 2001. Т. 2. — Минск, 2001.

[FOOTNOTEМарозаў2022-1] а ^б ^в Марозаў 2022.

[1]