Гаштольд
| Гаштольд | |
|---|---|
 | |
| Нараджэнне | каля 1305 |
| Смерць | 1364 |
| Род | Гаштольды |
| Дзеці | Андрэй |
| Веравызнанне | каталіцтва |
| Камандаваў | абаронай Вялёны |
| Бітвы | барацьба з крыжакамі |
Гаштольд, або Гаштаўт, магчыма, у хрышчэнні Пётр (пачатак XIV ст. — 1364[1]) — літоўскі баярын, староста вялёнскі (зг. 1364).
Гісторыкамі лічыцца збольшага легендарнай асобай, асноўныя звесткі пра яго паходзяць з Хронікі Быхаўца[2].
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Паводле Хронікі Быхаўца, ад вялікага князя Альгерда атрымаў ва ўладанне Камянец-Падольскі і адным з першых у Літве прыняў каталіцтва, узяўшы імя Пётр, каб ажаніцца з дачкой падольскага баярына Міхаіла Бучацкага. Паводле хронікі Віганда з Марбурга, пэўны Гаштольд быў кашталянам замка Вялена на Нёмане, кіраваў яго абаронай ад крыжакоў і загінуў разам гарнізонам[1].
Пачынальнік роду Гаштольдаў[1].
Магчыма, меў маёнтак у ваколіцах Вялены. На Тэўтонскім працэсе 1413 года польска-літоўскі бок спрабаваў даказаць, што Вялена здаўна належала ВКЛ, для гэтага пракуратар караля і вялікага князя склаў апісанне, паводле якога «…на поўнач ад замка было сяло Гастольдаў — сёння зніклае, найстарэйшы след роду, які пасля смерці родапачынальніка пераехаў у Геранёны».
Радавод Гаштольдаў[правіць | правіць зыходнік]
| Якуб | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Талівойш | Юрый | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Гаштольд | Андрэй | Пётр | Ян | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Войцех | Альбрэхт | Станіслаў | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Марцін | Альжбета | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ян | Юрый | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Марыя | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Аляксандра | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Зноскі
- ↑ а б в Гаштольд / Гаштольды // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 141. — 737 с.
- ↑ Patras Poraj Goštautas (c.1305 — 1364) (літ.), (польск.), (руск.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Нарбут А. Гаштольды // ЭГБ у 6 т. Т. 2. — Мн., 1994.