Джоха Аль-Харты

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Джоха Аль-Харты
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 16 ліпеня 1978(1978-07-16) (45 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці раманіст, навэліст, выкладчыца ўніверсітэта, пісьменніца
Прэміі
jokha.com

Джоха Аль-Харты (араб. جوخة الحارثي‎‎, 16 ліпеня 1978, Аман) — аманская пісьменніца, лаўрэат Міжнароднай Букераўскай прэміі 2019 года за раман «Нябесныя целы» (араб. سيدات القمر‎‎, «Сайідат Аль-Камар», 2010).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Аль-Харты атрымала доктарскую ступень па класічнай арабскай літаратуры ў Вялікабрытаніі ў Эдынбургскім універсітэце,[2] які скончыла ў 2011 годзе.[3] Годам раней яе запрасілі выкладаць ва Універсітэт Султана Кабуса у Маскаце, у Амане, дзе станам на 2023 год яна займала пасаду асацыяванага прафесара класічнай літаратуры.[4]

Аль-Харты апублікавала тры зборнікі апавяданняў, тры дзіцячыя кнігі і чатыры раманы. Яна таксама з’яўляецца аўтарам акадэмічных прац.[5] Яе другі раман «Саідат Аль-Камар» быў перакладзены на англійскую мову Мэрылін Бут і выдадзены ў Вялікабрытаніі ў чэрвені 2018 года пад назвай «Нябесныя целы» (англ.: Celestial Bodies).[6] У 2019 годзе Аль-Харты і Бут атрымалі за яго Міжнародную Букераўскую прэмію. Такім чынам, раман «Нябесныя целы» стаў першым арабамоўным творам, адзначаным гэтай узнагародай, а таксама першым раманам жанчыны-пісьменніцы з Амана, апублікаваным у англійскім перакладзе.[7]

На рускай мове кнігу ўпершыню выпусцілі ў 2020 годзе ў выдавецтве «Эксмо». У лютым 2022 года кніга ўвайшла ў лонг-ліст прэміі «Ясная паляна» ў намінацыі «Замежная літаратура».[8]

У маі 2022 года ў перакладзе Мэрылін Бут таксама выйшаў трэці раман Аль-Харты «Нарынджа» (араб. نارنجة‬‎‎, 2016), які ў англамоўнай версіі атрымаў назву «Bitter Orange Tree» (з англ. «Горкае апельсінавае дрэва»).[6][9] Раман назвалі адным з лепшых перавыданняў у перакладзе за 2022 год[10], а таксама адным са 100 абавязковых да чытання твораў 2022 года па версіі часопіса «Time».[11]

Аль-Харці жыве ў Маскаце. Яна замужам, у яе трое дзяцей.[2][12]

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • Manamat (Beirut: Lebanon: al-Mu’assassah al- 'Arabiyah li al-Dirasat wa al-Nashr, 2004).
  • Sayyidat al-Qamar (Beirut, Lebanon: Dār al-Ādāb, 2010). «Нябесныя целы», перакладчык Мэрылін Бут (Scotland: Sandstone Press, 2018).
  • Narinjah (Beirut, Lebanon: Dār al-Ādāb, 2016). Bitter Orange Tree, перакладчык Мэрылін Бут (New York: Catapult, 2022).
  • Harir al-Ghazala (Beirut, Lebanon: Dār al-Ādāb, 2021).

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ http://jokha.com/about-me/
  2. ↑ а б Jenkins, Siona. Jokha Alharthi: ‘It is dangerous to see fiction as documentation’ (англ.). Financial Times (19 мая 2022). Архівавана з першакрыніцы 26 лютага 2023. Праверана 19 сакавіка 2023.
  3. ↑ Jokha Alharthi (англ.). The University of Edinburgh. Архівавана з першакрыніцы 23 мая 2019. Праверана 19 сакавіка 2023.
  4. ↑ College of Arts and Social Sciences > Old Department > Arabic Language and Literature > Department Staff (англ.). www.squ.edu.om. Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2023. Праверана 19 сакавіка 2023.
  5. ↑ Banipal (UK) Magazine of Modern Arab Literature - Contributors - Jokha Alharthi (al-Harthi) (англ.). www.banipal.co.uk. Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2023. Праверана 19 сакавіка 2023.
  6. ↑ а б Мусульманская писательница стала лауреатом Международной Букеровской премии (руск.). Исламосфера (22 мая 2019). Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2023. Праверана 19 сакавіка 2023.
  7. ↑ Silcox, Beejay. The First Arabic Novel to Win the International Booker Prize (англ.). The New York Times (21 кастрычніка 2019). Архівавана з першакрыніцы 26 лютага 2023. Праверана 19 сакавіка 2023.
  8. ↑ Премия «Ясная Поляна» объявила длинный список номинации «Иностранная литература» (руск.). Издательство АСТ (18 лютага 2022). Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2023. Праверана 19 сакавіка 2023.
  9. ↑ Debnath, Sayari. Former International Booker winner Jokha Alharthi’s latest novel leaves a bittersweet aftertaste (англ.). Scroll.in[en] (5 чэрвеня 2022). Архівавана з першакрыніцы 26 лютага 2023. Праверана 19 сакавіка 2023.
  10. ↑ The Best Reviewed Literature in Translation of 2022 (англ.). Literary Hub (9 снежня 2022). Праверана 22 студзеня 2024.
  11. ↑ 'Bitter Orange Tree' Is One of the 100 Must-Read Books of 2022 (англ.). Time (14 лістапада 2022). Праверана 22 студзеня 2024.
  12. ↑ Edemariam, Aida. Jokha Alharthi: ‘A lot of women are really strong, even though they are slaves' (англ.). The Guardian (8 ліпеня 2019). Архівавана з першакрыніцы 8 ліпеня 2019. Праверана 19 сакавіка 2023.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Джоха_Аль-Харты&oldid=4717721"