Жан-Люк Меланшон

Жан-Люк Меланшон
фр.: Jean-Luc Mélenchon
дэпутат Еўрапейскага парламента 14 ліпеня 2009 — 1 ліпеня 2014
сенатар Францыі[d] (дэпартамент Эсон) 28 верасня 1986 — 1995
дэпутат Генеральнага савета ў Францыі[d] (дэпартамент Эсон) 23 сакавіка 1985 — 2 красавіка 1992
Папярэднік	Мары-Наэль Лінеман[d]
Пераемнік	Венсан Дэлаае[d]
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 21 чэрвеня 2017 — 21 чэрвеня 2022
Папярэднік	Патрык Менучы[d]
дэпутат Генеральнага савета ў Францыі[d] (дэпартамент Эсон) 23 сакавіка 1998 — 2 красавіка 2004
Папярэднік	Венсан Дэлаае[d]
Пераемнік	Мары-П’ер Апрандзі[d]
сенатар Францыі[d] (дэпартамент Эсон) 24 верасня 1995 — 27 красавіка 2000
сенатар Францыі[d] (дэпартамент Эсон) 26 верасня 2004 — 7 студзеня 2010
дэпутат Еўрапейскага парламента 1 ліпеня 2014 — 18 чэрвеня 2017
міністр-дэлегат[d] (прафесійная адукацыя[d]) 27 сакавіка 2000 — 6 мая 2002
Нараджэнне	19 жніўня 1951(1951-08-19)[…] (73 гады) Танжэр, Tangier-Assilah Prefecture[d], Марока
Імя пры нараджэнні	фр.: Jean-Luc Antoine Pierre Mélenchon
Партыя	Непакораная Францыя[d]
Адукацыя	Універсітэт Франш-Кантэ (1972) Ліцэй Рэньё[d] Ліцэй П’ер-Карнель[d]
Навуковая ступень	бакалаўрыят (1969)
Дзейнасць	палітыка
Аўтограф
Узнагароды
Сайт	melenchon.fr (фр.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жан-Люк Меланшон (фр.: Jean-Luc Mélenchon; нар. 19 жніўня 1951, Танжэр) — французскі дзяржаўны і палітычны дзеяч левага толку, журналіст. Міністр-дэлегат прафесійнай адукацыі Францыі ў сацыялістычным урадзе Ліянеля Жаспена з 2000 па 2002 гады. Член Сената Францыі ад дэпартамента Эсон (1986—2000; 2004—2010). Дэпутат Еўрапейскага парламента з 2009 года да 2017 года (фракцыя Еўрапейскія аб’яднаныя левыя/Лева-зялёныя Поўначы). Адзін са стваральнікаў і старшыняў «Левай партыі». З 2017 года — дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі ад партыі «Непакораная Францыя».

На прэзідэнцкіх выбарах 2022 года быў блізкі да выхаду ў другі тур, набраўшы 22 % галасоў (быў лідарам у рэгіёне Іль-дэ-Франс і ў некаторых заморскіх тэрыторыях Францыі). Заклікаў сваіх выбаршчыкаў не галасаваць за Марын Ле Пен, але і не стаў падтрымліваць Макрона.